کتاب قصه های سرزمین من(جلد سوم)

اگر چه کودکان در گذ‌شته های ادبی ما هرگز برای خود ادبیات مکتوب مستقلی نداشته اند اما از زمانی که ادبیات مکتوب در ایران قدم در عرصه نهاد ٬ کودکان نیز در ادبیات رسمی کما بیش نقش هایی داشته اند. آنان از همان آغاز کودکی با بزرگسالان همگام و هم عنان بوده اند و در کوهسار و مزرعه پا به پای آنان کار می کردند و در مکتب و مدرسه همدوش آنان با الفبای آموختنی روبه رو می شدند. بسیاری از شاعران صاحب سبک پیشین کودکانه هایی سروده اند اما هیچ گاه برای کودکان به سخن سرایی دست نزده اند. با این وجود ادبیات کودکان ما امروزه بخش وسیعی از ادبیات جهان را تشکیل می دهد و شاعران و نویسندگان بزرگی، برای کودکان قلم فرسایی کرده اند.
مثنوی معنوی، از جمله آثار ارزشمندی است که داستان های زیبا و پر مایه آن می تواند برای کودکان و نوجوانان بسیار مفید و موثر باشد. مثنوی معنوی کتابی است با قصه‌های فلسفی و حکمت‌آمیز بسیار که خواندن و فهم آن ساده نیست. یکی از دلایلش آن است که مولوی قصه‌های تو در تو تعریف می‌کند. یعنی قصه‌ای را آغاز می‌کند و بعد به دو یا سه قصه دیگر می‌پردازد و سپس ادامه قصه نخست را می‌گوید. مولانا اندیشه های عرفانی و فلسفی را در مثنوی چنان در داستان ها و تمثیل ها به زیبایی مطرح کرده است که دریغ است کودکان و نوجوانان از آن محروم بمانند.