همیشه سعی کردم روحم اسیر زمان و مکان نشود و او را با کلمات، آزاد و رها سازم؛ هرجا بخواهد برود و در هر زمانی که باشد بی قید و شرط بازگردد.
دریافتم که روح هرگز دروغ نمی گوید، حتی اگر عاصی باشد. الهامات و سخنانش را شنیده ام. او را از سرنوشت محتوم دیگران نیز باخبر یافتم، زیرا با دیگر ارواح در ارتباط بود.
آوایش را می شنیدم، اما او را نمی دیدم؛ و چون او را دیدم، دیگر صدایی جز صدای خودم نشنیدم. ناچارم صدای خودم را نیز بشنوم.
آخر چگونه توانستم با او سخن بگویم؟ مگر کلمات، نیرومندترین اندام یک ارتباط نیست؟
کنگره :
PIR8349 /ج2پ4 1395
شابک :
978-600-7811-19-1