کتاب زندگی نامه آیت الله عبدالحسین احمد امینی

آیت الله عبدالحسین احمد امینی که بعدها به «علامه امینی» معروف شد، بیش از یک قرن پیش یعنی در سال 1285 هجری شمسی، در یکی از روستاهای سراب از توابع تبریز به دنیا آمد.
وی پس از کسب معارف اولیه در مدرسه علمیه تبریز و بهره مندی از محضر استادانی هم چون سیدمحمد موسوی (مولانا) و حضرات آیات سیدمرتضی خسروشاهی و حسن توتونچی، در سن 16 سالگی راهی نجف اشرف شد.
شیخ عبدالحسین در نجف، از محضر استادانی هم چون سیدابوالحسن اصفهانی، میرزا محمد نائینی، شیخ محمدحسین کمپانی، شیخ محمدحسین کاشف الغطاء، سیدمحمد حسینی فیروزآبادی، سیدابوتراب خوانساری، میرزا علی ایروانی و میرزا ابوالحسن مشکینی بهره مند شد.
وی پس از 16 سال تلمّذ از محضر استادان و بهره مندی از معنویات امیرالمؤمنین (ع) در نجف اشرف، در سن 32 سالگی به کشور بازگشت. اما شیفتگی او به مقام امیرالمؤمنین (ع) بار دیگر او را به نجف بازگرداند و در این مراجعت، به درجه اجتهاد نائل آمد.
مرحوم علامه امینی، از مجتهدان بزرگی از جمله سید ابوالحسن موسوی اصفهانی، علی اصغر ملکی تبریزی و آقابزرگ تهرانی اجازه روایت و نقل حدیث دریافت کرد.
علامه امینی پس از مدتی تدریس، به تألیف کتاب های دینی روی آورد و رسالاتی هم چون «شهداء الفضیلة»، «سیرتنا وسنّتنا»، «تفسیر فاتحة الکتاب»، «ثمرات الأسفار»، «ریاض الأنس» و «المقاصد العلیة» را به رشته تحریر درآورد.