کتاب تطبیق مکاتب کلاسی سیسم و رمانتیسم اروپا با شعر فارسی pdf

کتاب تطبیق مکاتب کلاسی سیسم و رمانتیسم اروپا با شعر فارسی اثر ایرج کوشکی، به تحقیق در باب بررسی مکتب های کلاسی سیسم و رمانتیسم و سبک های ادبی مشرق (ایران) به خصوص سبک خراسانی و عراقی و مقایسه ی بین آن ها پرداخته است.

معمولاً ادبیات را آینه فرهنگ و تمدن یک ملت معرفی می کنند، زیرا تمام وجوه مدنیت ملت ها در آثار مکتوب آن ها جلوه گر است. در واقع ادبیات ملی یک قوم در کنار سنت های هنری و فنیِ بازمانده از روزگاران پیشین، مجموعه تمدن آن قوم را تشکیل می دهد. شاعران و نویسندگان بزرگ با تکیه بر آن چه در روزگار آن ها به عنوان ادبیات جریان دارد دست به ابتکارات تازه می زنند؛ اعم از ابتکار در زبان، ابتکار در معانی و شیوه بیان و طرح آن ها. به مجموعه این ابتکارات مکتب یا سبک ادبی گفته شده است.

بحث از مکتب و سبک های ادبی و شعری یکی از مباحث دشوار تلقی می گردد که تا رسیدن به تکامل نسبی راهی دراز در پیش دارد و «عمری نوح سان باید» که بتوان دیدگاه ها و نظریات و مقایسه های لازم و کافی را در مورد مکاتب و سبک های شعری فارسی و تطبیق آن ها با دیگر مکاتب به انجام رساند.

سوابق کاربرد واژه ی سبک در زبان فارسی از نظر ملک الشعرای بهار این گونه نقل شده که اوّلین عبارتی که واژه ی سبک در آن بکار رفته مجمع الفصحا از رضا قلی خان هدایت بوده است و در زبان اروپایی واژه ی سبک از دو دیدگاه بررسی شده است، یکی دیدگاه افلاطونی و دیگری دیدگاه ارسطویی، از دیدگاه افلاطونی سبک کیفیتی است که در بعضی آثار ادبی وجود دارد و در بعضی وجود ندارد. از نظر او سبک به معنی هماهنگی کامل میان الفاظ و اندیشه است.

در بخشی از کتاب تطبیق مکاتب کلاسی سیسم و رمانتیسم اروپا با شعر فارسی می خوانیم:

عاملی که امروز در ادبیات به آن بسیار اهمیت می دهند تاثیر اوضاع اجتماعی در ادب و هنر دوران مختلف است. با این پیش فرض مطمئناً وضع اجتماعی دوره کلاسی سیسم در پیدایش اصول و قواعد محکم و تغییرناپذیر آن مکتب تاثیر مستقیم داشته. در این دوره در اجتماع سیستم طبقاتی حاکم است و حکومت سلطنتی و قدرتمندی سلطه را در دست دارد. طبق عقاید حاکم بر اجتماع آن روز شاه با حقی که خدا به او داده حاکم مطلق می باشد و همه مردم و اموالشان تحت تسلط او هستند. عشق به وطن، مفهوم عشق به پادشاه و فرمانبرداری از او در هم آمیخته و شعاری که در این دوره وجود دارد، این است: «یک قانون، یک دین، یک پادشاه»