کتاب میان رشتگی در معماری و مهندسی

این کتاب عنوان شماره 8 از مجموعه 9 جلدی موسوم به «دانش ترکیبی» تالیف یا ترجمه منصور متین است. کتاب در رابطه با مدیریت گروهی پروژه های معماری و مهندسی به رشته تحریر درآمده است. آنچه که نویسنده حوزۀ معماری و مهندسی و ساختمان (AEC) می نامد، فعالیت های شهرسازی، راه سازی، تولید مسکن، معماری، طراحی مناظر و غیره را در برمی گیرد.

در چنین فعالیت های کاربردی و میدانی، طیف وسیعی از متخصصان و دست اندرکاران سازندگی - اعم از معماران، مهندسان، طراحان و برنامه ریزان، کارگران - بعلاوه نیروهای اجتماعی، اقتصادی، مقامات اجرایی و حقوقی، شوراها و دیگران مشارکت دارند. پس، به واسطه تلفیق دانش ها و مهارت های متنوع از متخصصان و دست اندرکاران مختلف، این قلمرو از فعالیت های علمی و اجتماعی «میان رشته ای» تلقی می شود. یا به عبارت بهتر، باید با نگرش میان رشته ای وارد آن شد.

نویسنده کتاب مسائل کار تیمی از قبیل تعامل درون گروهی، مدل های ارتباط در کار تیمی و چند رشته ای، لزوم تقریب دیدگاه ها، وجود تسهیل گران کار میان رشته ای، مسئلۀ شأن و جایگاه ها و تأثیر آن در موفقیت کار، مسئلۀ ارتباط و اعتماد، یادگیری کلی از سیستم پروژه و افراد آن، و سایر ابعاد کار در این حوزه را به خوبی به هم ربط داده است تا نگاهی سیستمی و کل گرایانه در ذهن خوانند شکل گیرد.

مشخصۀ ممتاز کتاب حاضر،استفاده از مفاهیم کلیدیِ نگرش سیستمی از قبیل پیچیدگی، تعامل، هم افزایی، اطلاعات، بازخورد، یادگیری، رشد و گسترش، ارزیابی و غیره است که خواننده را به تفکر در بارۀ «کلیت» پروژه های معماری و مهندسی دعوت می کند. با این نگرش، دنیای معماری و ساختمان بعلاوۀ افراد دخیل در آن به منزلۀ یک سیستم اجتماعی فراگیر با دامنه ها و مرزهای سیال است.

بنابراین، نه تنها به واسطۀ حضور دست اندرکارانی از حرفه های مختلف ماهیت «میان حوزه ای» و میان رشته ای دارد، بلکه مشارکت در آن یا مدیریت آن توسط تیم ها و گروه های حرفه ای نیز مستلزم هشیاری و آگاهی از الزامات فعالیت های میان رشته ای است.