کتاب گربه زیر باران

کتاب صوتی گربه زیر باران اثر ارنست همینگوی، درباره ی زن و شوهری آمریکایی است که متوجه گربه ای در زیر باران می شوند، زن به بیرون هتل می رود تا گربه را به درون بیاورد و او را خشک کند اما...

گربه زیر باران داستانی روان شناختی است. تمامی اتفاقات، کلمات و تصاویر به گونه ای در کنار هم قرار می گیرند که سازنده ی شخصیت های اصلی داستان باشند. حوادث آرام و روزمره است. از جنس زندگی خود ما وقتی بحثمان می شود. وقتی در روابط احساس می کنیم چیزی کم است و نمی دانیم چیست و نمی توانیم به زبان بیاوریم. راز ماندگاری و داستان های خوب هم همین است. اینکه نویسنده می داند مثلا با یک گربه ی کوچک و چند دیالوگ ساده زنی را که تلاش می کند زنانگی اش را التیام بخشد و مردی که بی اعتنایی ناخواسته اش را با خواندن کتابی مخفی می کند نشان دهد. می گویند عینیت گرایی و خلاصه نویسی.

اینکه توصیف احساسات و دلسوزی برای شخصیت های داستان در اثر جایی ندارد. در چنین فضایی نویسنده آن قدر با فضای داستانی خود عجین می شود که ممکن است فضای تعلیقی مثبت در اثر به وجود آورد. به گونه ای که مهم ترین چیز در اثر گفته نشود بلکه کلمات، فضا و روایت داستان آن قدر جاندار و قوی باشند که بتوانند احساسات شنونده را برانگیزند و اتفاقات پنهان را برای شنونده ای باهوش بازگو کند.

ارنست همینگوی (Ernest Hemingway) از نویسندگان برجستهٔ معاصر ایالات متحده آمریکا و برندهٔ جایزه نوبل ادبیات است. وی از پایه گذاران یکی از تأثیرگذارترین انواع ادبی، موسوم به «وقایع نگاری ادبی» شناخته می شود. از مطرح ترین کتاب های همینگوی می توان به پیرمرد و دریا اشاره کرد.

در قسمتی از کتاب صوتی گربه زیر باران (Cat in the Rain) می شنویم:

زن آمریکایی کنار پنجره ایستاد و به بیرون نگاهی انداخت. آن بیرون درست زیر پنجره اتاقشان گربه ای زیر یکی از میزهای سبز خیس آب کز کرده بود. گربه ماده تلاش می کرد خود را زیر میز کاملاً جمع و جور کند تا خیس نشود.
زن گفت: می روم پایین تا آن بچه گربه را بیاورم.
شوهرش از روی بی اعتنایی گفت: من می روم.
نه! خودم می آورمش. بچه گربه بیچاره آن بیرون زیر آن میز رفته تا خیس نشود.
شوهرش به مطالعه اش ادامه داد و در حالی که به دو تا بالش کناره تخت لم داده بود گفت: خیس نشوی.
زن به طبقه پایین رفت و هنگامی که از کنار دفتر صاحب هتل می گذشت مرد بلند شد و به او تعظیم کرد. میز کار صاحب هتل در انتهای دفتر بود. او مردی پیر و قد بلند بود.
زن گفت: باران می بارد.