کتاب ایده های خیابانی

کتاب «ایده های خیابانی»، کتابی است از یادداشت های امین بزرگیان دربارهٔ تهران. کتاب، سه فصل دارد که که هر کدام به ارتباط شهر با «فضا»، «بدن» و «زندگی روزمره» پرداخته است. در قسمتی از این کتاب، از اهمیت شهر در ذهن و روانِ انسان می گوید:

«والتر بنیامین ایدۀ «پروژۀ پاساژها» را در خلال قدم زدن در خیابان های پاریس پیدا کرده و آن را بعدها، البته نیمه کاره، بسط داده است. این واقعیت به همراه اهمیت تاریخی و انضمامی مفهوم «شهر» ما را به سه ضلعی ایده، خیابان و قدم زدن متصل می کند. چه نسبتی است میان خلاقیت ذهنی (ایده)، خیابان (شهر) و قدم زدن (پرسه زنی)؟

در وهلۀ نخست این گونه به نظر می رسد که ایده پردازی، در مقام امری متعالی، با پرسه زنی (به تعبیر عامیانه: ولگردی) در خیابان های شهر، در مقام امری مبتذل، بی قرابت و نامتجانس است، اما تأملِ بیشتر به ما می گوید که به یک اعتبار، تمامی «ایده ها» محصول «شهر»ند. خلاقیت ها در «خیابان» می رویند، نه «مزرعه». حتی ایدۀ هایدگری بازگشت به طبیعت برهنه یا روستا (چیزی در تقابل با تکنولوژی) در «شهر» روییده است.»

در ادامه، این کتاب ارتباط آدم ها را با مدرن شدن تهران با مصادیق مختلف مدرنیتهٔ تهران مثل پاساژ، مترو، علاقهٔ مردم به باریک اندامی، سیگار، سانسور و... را از دیدگاه نویسنده بیان می کند و به چالش می کشد.

یادداشت های امین بزرگیان دربارهٔ تهران، در سال های ۸۱ تا ۸۶ نوشته شده است و با ده سال تأخیر پس از نگاشته شدن آن ها، توسط انتشارات تیسا منتشر می شود. امین بزرگیان سردبیر روزنامهٔ گلستان ایران بود. ابتدا به فرانسه می رود و مدتی در آن جا ساکن می شود و روزنامه نگاری را ادامه می دهد و به تحلیل مساپل اجتماعی ایران می پردازد. اکنون هم به آمریکا مهاجرت کرده است ترجمه و پژوهش در حوزهٔ اجتماعی هم به فعالیت های او اضافه شده است.