«نظم» به معنای ترتیب، آراستگی، سامان و پیوستگی است. این واژه در لغت به رشته درآوردن مهره های جواهر، هم ردیف کردن چیزی با چیز دیگر یا ضمیمه بعضی از آن به بعض دیگر می باشد. ترتیب دادن به هر امری، و از آن میان وزن و ترتیب دادن به سخن «نظم» خوانده شده است. به نخی که جواهر یا هر چیز دیگری را به نظم درآورد «نظام» گفته می شود. اگر کسی در راستای امور خویش استوار نباشد، گفته می شود: امورش نظام ندارد.

«انضباط» به معنای سامان گرفتن و نظم داشتن است. با توجه به معنای یادشده برای «نظم» و «انضباط» می توان گفت «انضباط» برایند «نظم» می باشد. نظم و ترتیب بین گروه های مختلف جامعه و افراد آن و به دیگر تعبیر «نظم و انضباط اجتماعی» در بسیاری از ارزش های دینی نهفته است و امر به آن ها امر به نظم است. لذا می توان گستره نظم اجتماعی را در زوایای ارزش هایی چون عدل، وفای به عهد، نماز جماعت و... دنبال نمود و بیان داشت که هرگونه انحراف از آموزه های اعتقادی، فقهی و اخلاقی دین اسلام گونه ای از بی نظمی است.

صفحات کتاب :

کنگره :

BP254‏‫‬‭/ج8م9 1387

دیویی :

297/65

کتابشناسی ملی :

1201479‬

شابک :

978-964-7673-63-2 :‬

سال نشر :

1387