نظر شما چیست؟
کافکا یکی از هنرمندترین نویسندگان این دسته به شمار می آید. خواننده ای که با دنیای کافکا سر و کار پیدا می کند، در حالی که خرد و خیره شده، به سویش کشیده می شود: همین که از آستانه ی دنیایش گذشت، تأثیر آن را در زندگی خود حس می کند و پی می برد که دنیا آنقدر بن بست هم نبوده است.

کافکا از دنیایی با ما سخن می گوید که تاریک و درهم پیچیده می نماید، به طوری که در وهله ی اول نمی توانیم با مقیاس های خودمان آن را بسنجیم. در آن از چه گفتگو می شود، از لایتناهی؟ خدا؟ جن و پری! نه، این حرف ها در کار نیست. موضوع های بسیار ساده و پیش پا افتاده ی زندگی روزانه ی خودمان است: با آدم های معمولی، با کارمندان اداره روبرو می شویم که همان وسواس ها و گرفتاری های خودمان را دارند؛ به زبان ما حرف می زنند و همه چیز جریان طبیعی خود را سیر می کند.

ولیکن، ناگهان احساس دلهره آوری یخه مان را می گیرد! همه ی چیزهایی که برای ما جدی و منطقی و عادی بود، یکباره معنی خود را گم می کنند، عقربک ساعت جور دیگر به کار می افتد، مسافت ها با اندازه گیری ما جور در نمی آید، هوا رقیق می شود و نفسمان پس می زند. آیا برای اینکه منطقی نیست؟ برعکس؛ همه چیز دلیل و برهان دارد، یک جور دلیل وارونه؛ منطق افسار گسیخته ای که نمی شود جلویش را گرفت. - اما برای اینست که می بینیم همه ی این آدم های معمولی سر به زیر که در کار خود دقیق بودند و با ما همدردی داشتند و مثل ما فکر می کردند، همه کارگزار و پشتیبان «پوچ» می باشند.

ماشین های خودکار بدبختی هستند که کار آن ها هر چه جدی تر و مهمتر باشد، مضحک تر جلوه می کند. کارهای روزانه و انجام وظیفه و تک و دوها و همه ی چیزهایی که به آن خو کرده بودیم و برایمان اموری طبیعی است، زیر قلم کافکا معنی مضحک و پوچ و گاهی هراسناک به خود می گیرد.


بخشی از کتاب پیام کافکا
نویسندگان کمیابی هستند که برای نخستین بار سبک و فکر و موضوع تازه ای را به میان می کشند؛ به خصوص معنی جدیدی برای زندگی می آورند که پیش از آنها وجود نداشته است. کافکا یکی از هنرمندترین نویسندگان این دسته به شمار می آید. خواننده ای که با دنیای کافکا سروکار پیدا می کند؛ درحالی که خرد و خیره شده، به سویش کشیده می شود. همین که از آستانه دنیایش گذشت؛ تاثیر آن را در زندگی خود حس می کند و پی می برد که دنیا آنقدر بن بست هم نبوده است. کافکا از دنیایی با ما سخن می گوید که تاریک و درهم پیچیده می نماید؛ به طوری که در وهله اول نمی توانیم با مقیاسهای خودمان آن را بسنجیم. در آن از چه گفتگو می شود، از لایتناهی؟ خدا؟ جن و پری! نه، این حرفها در کار نیست. موضوعهای بسیار ساده و پیش پاافتاده زندگی روزانه خودمان است با آدمهای معمولی، با کارمندان اداره روبرو می شویم که همان وسواسها و گرفتاریهای خودمان را دارند، به زبان ما حرف می زنند و همه چیز جریان طبیعی خود را سیر می کند؛ ولیکن، ناگهان احساس دلهره آوری یخه مان را می گیرد! همه چیزهایی که برای ما جدی و منطقی و عادی بود، یکباره معنی خود را گم می کنند، عقربک ساعت جور دیگر به کار می افتد، مسافتها به اندازه گیری ما جور درنمی آید، هوا رقیق می شود و نفسمان پس می زند. آیا برای اینکه منطقی نیست؟ برعکس همه چیز دلیل و برهان دارد، یک جور دلیل وارونه؛ منطق افسارگسیخته ای که نمی شود جلویش را گرفت؛ اما برای این است که می بینیم همه این آدمهای معمولی سربه زیر که در کار خود دقیق بودند و با ما همدردی داشتند و مثل ما فکر می کردند، همه کارگزار و پشتیبان « پوچ » می باشند. ماشینهای خودکار بدبختی هستند که کار آنها هرچه جدی تر و مهمتر باشد، مضحک تر جلوه می کند. کارهای روزانه و انجام وظیفه و تک ودوها و همه چیزهایی که به آن خو کرده بودیم و برایمان اموری طبیعی است، زیر قلم کافکا معنی مضحک و پوچ و گاهی هراسناک به خود می گیرد.

کتاب های مشابه پیام کافکا