خلاصه کتاب پرونده زمین گیر به ظاهر تینیجری و برای مخاطب نوجوان تولید شده ولی واقعا سؤالات و درگیریهای ذهنی جوانان و بزرگسالان رو هم در ماجرای اسرائیل، ماهیت، پیدایش صهیونیسم و پیشینه تاریخی اون و همینطور ارتباطش با Mآ یعنی ما به معنی ایران رو، از تاریخ باستان و اساطیر تا همین حوالی دوران خودمون با قلمی فوق العاده جذاب و روان و البته گیرا به رشته تحریر دراورده است.
خلاصه کتاب پرونده زمین گیر
در اوایل قرن بیستم، ادموند هوسرِل (فیلسوف آلمانی) با ایدهای انقلابی مواجه شد که میتوانست بنیانهای فلسفه را دگرگون کند. این اندیشه که در جریان تأملات او درباره پدیدارشناسی شکل گرفت، به یکی از دستاوردهای محوری او بدل گردید: «برای شناخت راستین پدیدهها، باید بیواسطه به سراغ خود آنها رفت!» هوسرل دریافت که هرگاه انسان میکوشد چیزی را بشناسد، انبوهی از پیشفرضهای مزاحم شامل پیشداوریها، دانش پیشین، مؤلفههای فرهنگی، حتّی محتوای روزمره مانند پستهای شبکههای اجتماعی، بر ادراک او سایه میافکند. اگرچه گاه این پیشفرضها مفیدند، امّا در مواردی نیز شناخت را تحریف میکنند. راهحل انقلابی او «اپوخه» (Epoche، تعلیق قضاوت) بود: قرار دادن پدیده در «پرانتزی مفهومی» تا فارغ از بار ذهنی پیشین، خود آن پدیده آنگونه که هست، دیده شود.
سالها بعد، این ایده هوسرل الهامبخش نگارش کتاب پرونده زمینگیر شد. پروندهای که سالها در انبوهی از پیشفرضهای تاریخی در بایگانی ذهنی جامعه خاک میخورد و پیش از این، هرگز به شکل حقیقی و بیغرضانه مطالعه نشده بود، روایت دو مفهوم به ظاهر نامرتبط بود:
«Mآ» (ما: ایران با تمامی هویت، اسطورهها و تصورات تاریخیاش)
«Sرائیل» (اسرائیل با بار معنایی پیچیده و چندلایهاش)
مشکل اصلی این بود که این دو مفهوم از کودکی تا بزرگسالی، زیر سنگینی پیشفرضهای انباشته شامل شنیدهها، تعصبات و تحلیلهای رنگارنگ، چنان در اذهان رخنه کرده بودند که امکان دیدن رابطه واقعی آنها را ناممکن ساخته بودند. نویسنده برای گسستن این چرخه، همان «پرانتز هوسرلی» را بهکار بست:
1. زدودن تمام پیشفرضها از مفاهیم «Mآ» و «Sرائیل»
2. بازتعریف آنها به مثابه پدیدههایی ناشناخته با نامهای {Mآ} و {Sرائیل}
۳. خوانش روایتشان از صفر، گویی برای نخستین بار.
این رویکرد یگانه راه رهایی پرونده از بایگانی تاریخ و کشف حقیقت مدفون آن بود. نویسنده هشدار میدهد اگر خواننده ترجیح میدهد در گرداب روایتهای تکراری و پیشفرضهای قدیمی درباره «ما» و «اسرائیل» باقی بماند، این کتاب را نخواند.. امّا اگر جرئت رویارویی بیواسطه با پرسشهای بنیادین را دارد، از جمله:
تصویر «ما» چگونه شکل گرفته است؟
چرا «اسرائیل» چنین بار معنایی متناقضی یافته؟
رابطه واقعی این دو، ورای تمام گفتارهای پیشین، چیست؟
آنگاه بداند کتاب پرونده زمینگیر همان پروندهای است که باید گشوده شود و تا پایان خوانده شود.
اگر از روایتهای تکراری از رابطه «ما و اسرائیل» خسته شدهاید، اگر میخواهید بدانید چرا این دو واژه، سرنوشت خاورمیانه را در مشت گرفتهاند، اگر در جستجوی پاسخی هستید که نه در رسانهها مییابید و نه در شعارهای سیاستمداران، آنگاه پرونده زمینگیر کتابی است که اسرائیل را نه آنگونه که میخواهند بشناسید، بلکه آنگونه که هست به شما نشان میدهد.
فهرست کتاب
به جای مقدمه
سرگذشت قوم بینوای یهود
ایران در میان
در به درهای آواره یا سلاطین کاباره
درخشش دوباره یک روح پاک
راهنمای جامع کشور ربایی
مرگ تدریجی یک رویا
خاخامهای داعشی و بیدینهای اتریشی
نگهبانان کوهستان
مواجه نزدیک از نوع نه چندان شیک
آخرین پرده داستان
دانلود کتاب پرونده زمین گیر
این کتاب را در نرم افزار فراکتاب دانلود کنید و یا آن را به صورت آنلاین مطالعه نمایید.
پرونده زمین گیر
برشی از متن کتاب پرونده زمینگیر
سرگذشت قوم بینوای یهود
همان طور که از تشابه اسمی اش می شود حدس زد، { Sرائیل} یک ربط جدی دارد به گروهی از آدم ها که در تاریخ به نام قوم بنی اسرائیل می شناختندشان. آن ها نوادگان حضرت یعقوب بودند که اگر در سریال یوسف پیامبر دیده باشید، در دوران حضرت یوسف گرین کارت گرفتند و از کنعان مهاجرت کردند به مصر! اولش برایشان بد نشد. تا یک مدتی آنجا حال و روزشان خوب بود و زندگی شان را می کردند.
اما چند دهۀ بعد، فراعنۀ جدید که دستاوردهای مدیریتی فراعنۀ قبلی را قبول نداشتند، حسابی حال این بنی اسرائیل بیچاره را گرفتند و آن ها را تبدیل کردند به برده های خودشان. آن هم برده هایی که صبح تا شب ازشان کار می کشیدند و هر طور بود اذیتشان می کردند. اوضاع تا مدتی به همین منوال بود تا اینکه موسیِ نبی آمد و آن ها را از دست فرعون نجات داد. از اینجا بود که بعد از کلی پیچ وتاب های دراماتیک، بالاخره قوم بنی اسرائیل توانستند در شهر اورشلیم (قدس) برای خودشان حکومتی مستقل دست وپا کنند و اوضاع زندگی شان روبه راه شود.
اما دوران خوش حکومت بنی اسرائیل که پیامبرهایی مثل داوود و سلیمان نبی فرمانرواهای آن بودند، خیلی زود سپری شد و قدرت افتاد دست گروه هایی از بنی اسرائیل که خیلی آدم های روبه راهی نبودند. در آن دوره بود که بین بنی اسرائیل اختلاف افتاد و مناطق تحت حکومتشان به دو قسمت تقسیم شد. قسمت بالایی را اسِمش را گذاشتند اسِرائیل (یه اسِرائیل معمولی نه { sرائیل} خودمان) و قسمت جنوبی هم اسِمش شد یهودا.
