کتاب نماز به بررسی آثار فردی و اجتماعی نماز, فلسفه نماز و برکات آن در زندگی انسان مومن در کلام آیت الله حائری شیرازی می پردازد. در کتاب نماز مباحث ذیل مورد بررسی قرار گرفته است:
معنای «ذکر» بودنِ نماز
تفاوت ذکر با تلقین و تقلید و القاء
نماز؛ عامل تبدیل ایمان به یقین
نماز برای سلب عادت است
نماز شویندۀ غفلت های اجباری
کارکردهای مختلف ذکر در انسان ها
رابطۀ داخل و خارج نماز
نماز؛ هماهنگ کنندۀ اعتقاد و عمل
تفاوت تأثیر نماز و سایر عبادات بر انسان
ریشه های عدم حضور قلب در نماز
نماز و ولایت
هدف از جعل ولایت, اقامۀ نماز است
نماز عامل تحکیم ولایت و ولایت عامل نتیجه بخش بودن نماز است
چرا ولایت
«شرط قبولی» نماز و سایر اعمال است؟
کفر به طاغوت؛ مقدمۀ نماز و خودسازی
نماز و اجتماع
نماز, موجب آگاهی و حرکت درونی و اجتماعی
عناصر اصلی نماز
نماز حافظ تمام فضائل
نماز؛ شکر حاکمیت دین و مایۀ دوام آن
نماز؛ انتقال از طبیعت به فطرت
نماز دستگاه حراست انسان از فحشا و منکر
چرا اوقات نماز به پنج وقت تقسیم شده است؟
آداب خروج از منزل و ورود به مسجد
خلاصه ای از فلسفۀ اذکار و افعال نماز
بزرگی خدا؛ اولین یادآوری در نماز
مایۀ رستگاری بودن نماز
حمد و تمرکز در نماز و....
نماز در اسلام به معنی «ذکر» است و در ادیان دیگر نیز چنین می باشد. «ذکر » نه تلقین است، نه تقلید و نه القا. «تلقین» یعنی اینکه انسان بر خودش چیزی وارد کند. «تقلید» یعنی اینکه انسان چیزی را کورکورانه بپذیرد(تبعیت محض و ازروی رسم و عادت قبول کردن). «القا» یعنی اینکه فرد دیگری در فکر انسان چیزی وارد کند.
و اما «ذکر» یعنی التفات و توجه داشتن به واقعیت عینی (خدا) که درنتیجۀ علت های مختلف ازقبیل مشاغل، روابط، تعلّقات و... که ابتدا از تعلّق به خود شروع شده و به تعلّق به دیگران ختم می گردد، نادیده گرفته می شود. ذکر یعنی به خاطرآوردن چیزی که در بررسی مورد قبول است و در حالت عادی از آن غفلت گردیده؛ یعنی «توجه به آن در بررسی و ازبی نبردن غفلت از آن در عمل.»