کتاب تکیه pdf

معرفی کتاب تکیه

کتاب تکیه، جامعه شناسی کارکرد فراروایت عاشورا در جامعه ایران اثری از جواد اصغری راد می باشد که توسط انتشارات آوای نور منتشر شده است.

برای درک میزان تأثیرگذاری فراروایت ها در سبک زندگی فردی و اجتماعی بشر، نیازمند ارائه تعریفی قابل قبول از مفاهیمی همانند فرهنگ خاص و عام (یا همان سبک زندگی خاص و عام)، معنای روشنی از دین و اساساً کارکرد ایدئولوژی ها در زندگی مردم و البته شرح ظهور و بروز مناسک و آیین های دینی در میان مردم هستیم.

گرچه واژه ها و اصطلاحات فرهنگ، دین و آیین، همگی سکه های رایج مکالمات روزمره انسان ها است، اما هنگامی که نگاهی جامعه شناختی و علمی در پی تعریف و مشخص کردن حدود آن ها برمی آید، معضلات، اختلاف نظرها و بعضاً ناامیدی ها از توافق بر سر تعریفی واحد آغاز می شود.

به نظر نویسنده، جامعه تشیع با تکیه بر سیره ائمه معصومین علیهم السلام به فراروایت های قابل‌تأملی دست یافته است که در بحث نظری لاجرم یا می‌باید جزء فراروایتهای بزرگ تاریخی برشمرده شوند و یا آن‌طور که لیوتارد تلاش می‌کند جزء فراروایت های «محلی» تأثیرگذار و راست‌گو انگاشته شوند. به هر ترتیب، مبحث کتاب تکیه بیشتر بررسی و تأکید بر فراروایت بودن واقعه مهم عاشورا و تأثیرات آن بر اعصار مختلف زندگی شیعیان و خصوصاً عصر حاضر است. بنابراین، سؤالات مطرح در کتاب تکیه این است که:

1- اساساً فرا روایت‌های دینی (یا همان ذهنیات) چه ارتباطی با فرهنگ انسان‌ها دارند؟

2- عناصر فراروایت عاشورا در آیین‌های شیعیان چیست؟

3- تأثیر فراروایت عاشورا در زندگی روزمره شیعیان ایرانی چیست؟

4- سبک زندگی فردی و اجتماعی ایرانیان چگونه رنگ عاشورا می‌گیرد؟

5- تأثیر فراداستان عاشورا در عرصه سیاست داخلی و خارجی دولت - ملت ایران چیست؟

گزیده کتاب تکیه 

" قدمت برگزاری مراسم و مناسک دین اسلام در ایران را تقریباً می‌توان به‌اندازه عمر خود دین اسلام دانست. ایرانیان از زمان فتح ایران توسط مسلمانان و رواج اسلام در میان اقوام ایرانی، مناسک واجب دینی مختلف همچون حج، نماز و روزه را انجام داده و پس از واقعه سقیفه و ظهور جریان تشیع، با پذیرش مذهب شیعه، سایر مناسک خاصی را که با اعتقادات شیعی همخوانی داشت به مجموعه‌ی هنجارها، ارزش‌های دینی خویش افزودند.

 از آن زمان تاکنون، برگزاری این مناسک با نوساناتی که احتمالاً برای بیشتر هنجارها یا رفتارهای دینی اتفاق می‌افتد، در فرهنگ ایرانی جریان داشته و سینه به سینه میان نسل‌ها منتقل گشته است.  ماندگاری این مناسک، آنان را تبدیل به اموری قابل تأمل در افزایش همبستگی و ادامه حیات دین در جامعه ایرانی کرده است."