امتیاز
5 / 0.0
خرید الکترونیکی (TEXT)
مطالعه در اپلیکیشن فراکتاب
ت 12,000
خبرم کن
کتاب چاپی ناموجود است
20,000
15%
ت 17,000
نظر شما چیست؟

معرفی کتاب انارستان

کتاب انارستان، داستانی متفاوت و جذاب از جنگ است. حسین شیردل در انارستان، شخصیتی به شدت عاطفی ساخته است که درگیر ماجراهای جنگ می شود.

 داستانش در روستای انارستان اتفاق می افتد و او جنگ را هم از ورای همان عینک عاطفی خود نگاه می کند. نگاهی که او را در دام خطراتی می اندازد. طعم تنهایی را به او می چشاند. شیمیایی اش می کند و در نهایت هم کوله باری از اندوه و امید برایش می بندد تا به زادگاهش و زندگی  قبلی اش برگردد.

گزیده کتاب انارستان

وقتی برگشتم خانه هنوز بی هوش بودی. به پستانت تازه شیر افتاده بود. چند قطره از شیر تازه چکیده، مثل شبنمی نشسته بود روی گل های بنفشهٔ روی پیراهنت، گلبرگ ها را تر کرده بود. انگار بنفشه ها را تازه شسته باشند. 

انگار باران باریده باشد و باران فقط روی یکی دو تا گل باغچه باریده باشد.ننا هی اشک می ریخت و پاهایت را توی لگن مسی و کدر جهیزیه ات پاشویه می کرد. همراه نمک، کمی گلپر هم ریخته بود توی آن آب ولرم. هی با دست های استخوانی لاغرش چنگ می زد به کف پا، پاشنه و انگشت ها را مالش می داد. هی شصتش را می کشید روی سینه پاهایت. رد شصت را می کشید تا روی پاشنه، دوباره از پاشنه می کشید تا زیر انگشت ها. مدام «یا شافی، یا شافی» می گفت و لحظه ای لب هایش آرام نمی شد. نگاهی به گهوارهٔ گوشهٔ اتاق انداختم. 

ولو شدم. پشتم محکم چسبید به دیوار، انگار تکان خورد چهارستون اتاق. زمین خوردن مرد که چیز کمی نیست. مرد که زمین بخورد عرش خدا به لرزه درمی آید، حالا مردش مرد باشد یا نامرد، فرقی ندارد! مهم زمین خوردن است، کم آوردن است، شکستنِ کمر است. طاقتِ سوخته است، توانِ رفته است. قیژقیژ قدم ها روی برف است؛ برفی که تا زانو باریده باشد. برفی که سر راه زائو باریده باشد. ننا نگاهم کرد.

 زبان بی جانش توی دهانِ خشکیده و بی دندانش دور خورد و مبهم مبهم به من فهماند آب توی لگن را گرم کنم. خوب این کارها را بلد است. خودش می گفت خوابی دیده و در آن خواب به او گفته اند بشود زائوی روستای خودش. توی خواب هم آن زن نورانی سرش را آورد زیر گوش ننا و ذکری را به او تلقین کرد؛ ذکر «یا شافی» را. خودش می گوید این اسم خدا، ذکر مسیح پیغمبر بوده. مسیح با همین ذکر مرده ها را زنده می کرد و گنجشک مردهٔ توی دستش را روح می دمید. از آن روزها و بعد آن خواب، دست ننا شد دست شفا و لب هایش یک دَم هم بی ذکر نماند. اولین بچه ای که به دنیا آورد هم خواهر خودش بود. گاهی نیمه های شب می آیند دنبالش. 

با اسب و قاطر هم که شده او را می برند پای درد زائوهایشان. کارش از یک روستا رسیده به یک منطقه. پولی هم نمی گیرد. مگر اینکه خودشان چیزی بگذارند توی بغچه اش که همان را هم صرف ایتام انارستان می کند. آن قدر توی کارش تبحر پیدا کرده که با یک نگاه می فهمد توی شکم مادر پسر دارد لگد می زند یا دختر دارد می جنبد. آن قدر راحت بچه را می کشد بیرون که انگارنه انگار. 

دوباره صدایم زد. مثل یک کوهِ زمین خورده خودم را بلند کردم از جا. رفتم سمت چراغ علاءالدین. آب کتری روی اجاق، جوش بود. کمی صدا می داد و بخار نازک و رقیقی از لوله اش بیرون می زد. قوری روی کتری بود. چای، کهنه دم شده بود، چای دیشب بود...ریختی یک استکان چای و قندان را گذاشتی کنار دستم!گفتم: هی تکون نخور، مگه چلاقم که خودم نتونم چای بریزم؟ریزه های دلبری ات مثل دانه های سبک و بازیگوش برف پخش شد توی صورتم.

دیویی :
8‮فا‬3/62
کتابشناسی ملی :
5981786
شابک :
978-622-6609-89-0
سال نشر :
1398
صفحات کتاب :
183
کنگره :
PIR8130‬

کتاب های مشابه انارستان