امتیاز
5 / 5.0
نظر شما چیست؟

معرفی کتاب انسان شناسی وجودی

کتاب انسان شناسی وجودی دعوتی است برای بازگشت به انسان شناسی اصیل. انسان شناسی ای که تنها بر فرهنگ و جامعه تمرکز ندارد و چیزی که در آن مهم است، مطالعه انسان در وضع تجربی اش است و نه وضع انتزاعی. انسان شناسی وجودی در کتاب انسان شناسی وجودی، که از خلال آثار دو تن از بنیانگذاران اصلی اش یعنی مایکل جکسون و آلبر پی یت مطرح می شود، دعوت می کند به نزدیک شدن به توصیف و تحلیل لحظات زیستن. 

آن زمان که زندگی یک شخص زیسته می شود، یعنی فاش می شود. آن زمان که سایه روشن هایی از حضور در جهان به پیش می آیند و غایب می شوند. آن زمان که انسانیت شخص، همواره پروژه ای ناقص است. هدف انسان شناسی وجودی دعوت به توجه به انسانی است که با حضورش جهان را فاش می کند، نه انسانی که مثال یا نمونهٔ ساختارهای اجتماعی و نظام های فرهنگی است. نه انسانی که در دسته بندی های اجتماعی به نهادی رانده می شود و ویژگی هایی کلی را به دسته او اختصاص می دهند. انسان شناسی وجودی، غلظت زندگی کردن را به دور از هر نوع کلیشه فرهنگی و اجتماعی هدف قرار داده است.

کتاب انسان شناسی وجودی چهار مقاله در باب انسان شناسی وجودی دارد. دو مقاله نخست با نام های «تقلا برای بودن» و «قلمروی انسان شناسی وجودی» اثر مایکل جکسون (۱۹۴۰-) استاد ممتاز مرکز مطالعهٔ ادیان جهان در مدرسهٔ الهیات دانشگاه هاروارد است. او انسان شناس، شاعر و رمان نویس نیوزلندی است. تجارب کار میدانی و اتنوگرافیک را در سیرالئون آفریقا و استرالیای بومی گذرانده است. کارهای جکسون به شدت تحت نفوذ نظریهٔ انتقادی، پراگماتیسم امریکایی و اندیشهٔ وجودی پدیدارشناختی است. کتاب های انسان شناختی جکسون بسیار درخشان و برندهٔ جوایز متعددی از نهادهای مختلف انسان شناسی بوده اند.

انسان شناس دیگری که آثارش در دو فصل پایانی بررسی می شوند، آلبر پی یت (۱۹۶۰-) است، استاد انسان شناسی در دانشگاه نانتر پاریس. پی یت نیز همچون جکسون به دنبال پدید آوردن پروژهٔ انسان شناسی وجودی بوده است؛پاما از آنجایی که اغلب آثار پی یت به فرانسوی بوده، در میان انسان شناسان و به ویژه انسان شناسان علاقه مند به پروژهٔ وجودی، کمتر از جکسون شناخته شده است.

مطالعه کتاب انسان شناسی وجودی مسیرهای جدیدی را برای پربارترشدن پژوهش های انسان شناسانه پیش روی انسان شناسان و جامعه شناسان علاقه مند ایرانی خواهد گشود تا «تحت سیطرهٔ سرکوبگر دانشگاهی، خُرد نشوند و زندگی خاص خودشان را در متن های انسان شناختی بیابند.»

گزیده کتاب انسان شناسی وجودی

انسان شناسی، مثل رشته های دیگر علوم انسانی، از رشته های بسیاری الهام گرفته و به دنبال ساختن هویت خود از طریق ارتباط با آن هاست. اما پوزیتیویسمی که انسان شناسی امید داشت آن را از علوم طبیعی استخراج کند، نشان داد که به اندازة اصالتی که از علوم انسانی انتظار داشت فرّار است. به علاوه، علی رغم خدمت ظاهری و ریاکارانه به مدل ها و روش های زیست شناسی، محیط شناسی، روان شناسی، مکانیک سیالات، زبان شناسی ساختاری، سنخ  شناسی، مکانیک کوانتوم، ریاضیات، علوم اقتصاد و نظریة عمومی سیستم ها، انسان  شناسان به ندرت این ها را به طور تحلیلی یا نظام مند به کار گرفته اند. بلکه آن ها را همچون تصاویر و استعاره ها به کار برده  اند (فوکو، 1974: 356). 

بدین ترتیب، گفته شده که جامعه مثل یک ارگانیسم زنده عمل می کند، انرژی را مثل یک ماشین تنظیم می کند، مثل زبان ساختار یافته، مثل یک شرکت سازمان یافته، قابل مقایسه با یک شخص است، یا گشوده به تفسیر مثل یک متن است. انسان شناسی همچنین به دنبال تعریفی برای تعیین حدود است. به همان شکلی که جوامع از هویت ها و قلمروهایشان با بیرون راندن اشخاص و گرایشاتی که تهدید به نظر می رسند حمایت می  کنند، نظام های گفتمانی نیز به دنبال تعریف هستند، با نادیده گرفتن تجاربی که ظاهراً خارج از قلمرویشان قرار دارند. 

صفحات کتاب :
198
کنگره :
‏‫GN21‭‬ ‭/ج8آ3 1396
دیویی :
‏‫‬‮‭301/092
کتابشناسی ملی :
4604447
شابک :
‫‬‮‭978-600-7683-70-5
سال نشر :
1396

کتاب های مشابه انسان شناسی وجودی