کتاب آزاده pdf

کتاب آزاده، مجموعه ی خاطرات و زندگینامه ی حسین عزیزی است. حسین عزیزی، رزمنده ی آزاده ی جانبازی است که نزدیک به ده سال در اسارت نیروهای دشمن و تحت شکنجه ی آنان بوده است. زهرا یگانه برای نوشتن کتاب آزاده، از خاطرات کودکی حسین عزیزی آغاز کرده است و سپس به روزهای جبهه و اسارت رسیده است.

گزیده ای از کتاب آزاده:
وقتی این وضع را دیدیم به یکدیگر وصیت کردیم که: «اگه کسی از جمع ما زنده ماند و از مهلکه نجات پیدا کرد به خانواده بقیه اطلاع دهد.» زمزمه ما باعث شد که عراقی فکر کنند ما در حال کشیدن نقشهٔ فرار هستیم. به ما نزدیک شدند و حسابی ما را کتک زدند.

یکی از افسران عراقی کُرد بود و کُردی حرف می زد. از او پرسیدیم: «چه قراره سر ما بیارن؟»

او گفت: «هیچی، نگران نباشین خیلی زود آزاد می شین.»

ما هم به همین خیال دل خودمان را خوش کردیم. از میان حرف هایشان کلمه های تهران و قم و مشهد را متوجه می شدیم.

بعد فهمیدیم که آنها قصدشان این است که به تهران و قم و مشهد بروند و آنجا را تصرف کنند، از ما سؤال کردند که تهران و مشهد و قم کجاست و وقتی با پوزخند گفتیم تهران خیلی دور است. باورشان نمی شد و می گفتند شما دروغ می گویید.

اسرا به شوخی می گفتند: «تهران همین جاست.» و با دست پشت تپه را نشان می دادند و آنها را به تمسخر می گرفتند.

آن روز تا غروب ما را روی خاک ها زیر نور داغ آفتاب بدون ذره ای آب و غذا نگه داشتند.

غروب که شد چند کامیون آوردند و ما را سوار کردند، نمی دانستیم که قرار است ما را کجا ببرند. نگرانی و اضطراب بر ما چیره شد. ماشین حرکت کرد. آن قدر جا کم بود که همه چسبیده بودیم به هم، هوا هم خیلی گرم بود. گرما و گرسنگی و تشنگی و نگرانی و دلهره در میان چهره های آفتاب سوختهٔ اسرا هویدا بود. در بیابان های خشک و بی آب و علف تا چشم کار می کرد ادوات جنگی عراق بود.

هوا داشت تاریک می شد. شب شد، کامیون ها ایستادند و ما پیاده شدیم. از میان حرف های عراقی ها متوجه شدیم اینجا خانقین است. یکی یکی دست هایمان را بستند. همه تشنه بودیم، ده ساعتی می شد که آب نخورده بودیم. هیچ چیز نخورده بودیم.