یاس شکسته

یاس شکسته 

 صبح طالع شد و زمین جانی دوباره گرفت.
ولی تقویم روزهای گذشته، در اندیشه ی زمان جاری است.
باید دیروز را مرور کرد تا اِذن جاری شدن در امروز حاصل شود.
باید دانست در پس آن افق سرخ، چه رازهایی از حماسه و شور، جریان دارد. باید لمس کرد آن چه بر جریده ی مقاومت و عشق ثبت شده است!
دیروز، پُر از هجوم ملخ بود و درختان در تنگنای پاییز.
هزاران مرد از برکه ی بهار، به سمت باغ جاری شدند و با سوگند بر قداست مزرعه، با باغبان عهد بستند که بمانند و بقای باغ را رقم زنند.

این شد که از دامن باغ، سرخ ترین باغبان ها رویش گرفتند و به مشرق شهادت پیوستند.
و امروز ماییم و مزرعه ای که در محض ترین باران، به ما سپرده شد و ما را میراث شأن شکوفای خویش خاست.
ماییم و رسالت پاسبانی از حریم گل سرخ.
ماییم و بار صیانت از چشمه ی زلال عشق.
قاصدک های شهادت، پیامبران رسالت ما، در قرن صنعت و غفلت بوده اند.
و کبوتران خونین بالی که در افق مه گرفته ی جبهه ها، گم شدند، رسولان صبح به سمت بیداری، به متن رویش!...