این ها را مردمانی گفته اند که به خاطر دوست داشتن فضایی عاری از بدی و ریاکاری و فساد و بداخلاقی و کج فهمی و یا برای فرونشاندن خشم خود و ابراز نفرت نسبت به برخی نابسامانی ها و بیداری و تنبیه هم نوعان، آنچه را در دل داشته اند، در قالب عباراتی کوتاه و پرمعنی به نام مثل آورده اند و از طریق هزل و شوخی و یا انتقاد و طعن و تمسخر سعی کرده اند که ما را در زندگی بیدار و هوشیار کنند.

برخی از ضرب المثل های به کار رفته در لهجه ی زیبد، هم با ضرب المثل های رایج در زبان فارسی یکسان است و به خاطر استعمال زیاد آن در لهجه، در این کتاب ذکر شده است. برای آوردن ضرب المثل ها، ملاک، استعمال آن در لهجه ی زیبد بوده است. البته ضرب المثل هایی که خیلی خاص زیبد است و در فرهنگ امثال و حکم دیده نشده، هم وجود دارد، که همگی در کنار هم آورده شده است. ضرب المثل ها، بنا بر ویژگی های جغرافیایی، اختصاصات قومی و فرهنگی و آداب و سنن به وجود می آید، نشر می یابد و استعمال می شود.

در میان ضرب المثل هایی که در صفحات آینده، مورد کنکاش قرار خواهند گرفت، تاثیر منطقه ی جغرافیایی و برخی آداب کاملا مشهود است. در میان برخی از کلمات هم، کلماتی به کار برده شده است که کاملاً با زندگی مردم روستا عجین بوده است.

سال نشر :

1396

صفحات کتاب :

144

کنگره :

PIR3024‭‬ ‭/ز960‏‫‬‭ع3 1396

دیویی :

398/9‮فا

کتابشناسی ملی :

4862586

شابک :

978-600-8497-42-4