کتاب قدرت در روابط بین الملل نوشته ی قباد حاجی زاده، به بررسی مفهوم و ماهیت قدرت در عرصه بین الملل پرداخته و شما را با دیدگاه های گوناگون حقوق بین الملل آشنا خواهد کرد. روابط بین الملل به بررسی روابط بین کشورها، نقش کشورهای غیروابسته، سازمان های بین دولتی و غیر دولتی بین المللی، سازمان های مردم نهاد و شرکت های چند ملیتی گفته می شود.

روابط بین الملل یک رشته دانشگاهی است که چون سیاست خارجی، یک دولت معین را تجزیه و تحلیل و تنظیم می کند، می تواند هنجاری و اثباتی باشد. روابط بین الملل به عنوان یک فعالیت سیاسی از زمان مورخ یونانی، توکودیدس، آغاز و در اوایل قرن بیستم، به یک رشته دانشگاهی مجزا در داخل علوم سیاسی، تبدیل شد.

با این حال روابط بین الملل علمی، میان رشته ای محسوب می شود. درباره روابط بین الملل تعاریف گوناگونی ارائه شده است. در کل می توان گفت روابط بین الملل عبارت است از مجموعه فراگردهای تعامل و داد و ستد در زمینه های گوناگون میان واحدهای سیاسی مستقل در عرصه جهانی. بنابراین روابط بین الملل مجموعه ای از فراگردهاست.

از تلاقی و درگیری اهداف ملی، روابط بین الملل در عرصه گیتی به وجود می آید. به همین دلیل است که عرصه روابط بین الملل، عرصه ای سیال و متغیر است که شناخت صحیح آن و تصمیم گیری و عمل درست در آن وصول به امنیت و اهداف ملی کشورها را تسهیل می کند. ابزارها یا روش های اعمال سیاست خارجی را می توان به دو دسته عام و خاص تقسیم کرد. ابزارهای خاص عمدتا توسط هیئت حاکمه کشورها بکار گرفته می شود و طیف وسیعی از شیوه های تشویق و مجازات مانند تطمیع، تایید، حمایت یا محکوم کردن، تحریم و حمله نظامی و غیره را دربرمی گیرد.

یکی از مهم ترین این ابزارها که در عین حال دربرگیرنده بعضی انواع دیگر نیز هست «دیپلماسی» است. دیپلماسی روشی برای حل و فصل مسائل مربوط به روابط خارجی دولت به وسیله مذاکرات یا از طریق روش های مسالمت آمیز دیگر که البته ممکن است با فشارهای مستقیم یا غیرمستقیم مانند تحریم اقتصادی و غیره همراه باشد.

گزیده کتاب قدرت در روابط بین الملل

در نظریه واقع گرایی: دولت های ملی بازیگران اصلی در یک نظام «دولت محور» هستند، سیاست داخلی را می توان به وضوح از سیاست خارجی تفکیک کرد، سیاست بین الملل کشمکش بر سر قدرت در یک محیط فاقد مرجع فائقه ی مرکزی است، در یک نظام بین المللی غیرمتمرکز، مرکب از دولت هایی که از برابری حقوق یا حاکمیت برخوردارند، میان دولت های ملی از حیث توانایی هایشان مراتبی [به صورت] قدرت های بزرگ تر و دولت های کوچک تر وجود دارد.

در بینش واقع گرا از سیاست، قدرت و منافع ملی دو عنصر محوری به حساب می آیند از این دیدگاه بازیگر خردمند کسی است که پیوسته در جهت ارتقای منافع خود باشد. طیف مفهومی این منافع گسترده است و هم شامل عوامل مادی می گردد و هم معنوی.

به عبارت دیگر، هم حراست از قلمرو و هم حفظ شئون و حیثیت و حریم ارزش ها از ملزومات آن است. در اینجا قدرت و منافع در عرض یکدیگر قرار می گیرند و رفتار عقلایی آن است که هم زمان و پیوسته در جهت ارتقای آن ها باشد. برای واقع گرا عمل سیاسی متکی به جزم و احتیاط و متاثر از شناخت واقع بینانه محیط ملی و بین المللی است. در نظریه واقعگرا این مفهوم توانایی ها یا قدرت با حجم نیروی نظامی به معنای صریح کلمه مترادف نبوده یا به ندرت مترادف است. واقعگرایان می گویند قدرت پدیده ای چند بعدی است که دارای هر دو مولفه ی نظامی و غیرنظامی می باشد.

نظریه پردازان واقعگرا چارچوب هایی برای دسته بندی عناصر قدرت ملی تدوین کرده اند. اینگونه توانایی ها نه تنها نیروهای نظامی بلکه سطح تکنولوژی، جمعیت، منابع طبیعی، عوامل جغرافیایی، شکل حکومت، رهبری سیاسی استراتژی و ایدئولوژی را نیز دربرمی گیرند به طور خلاصه قدرت مرکب از عوامل کیفی و کمی است. قدرت یکی از واژه هایی است که به کرات در بررسی های علم سیاست به ویژه در روابط بین الملل به کار برده می شود.

صفحات کتاب :

174

کنگره :

‏‫‬‭‬‭JC330‏‫‬‭/ح2ق4 1398

دیویی :

‏‫‬‭303/3

کتابشناسی ملی :

5635267

شابک :

978-622-229-028-3

سال نشر :

1398