نوشته ی فرشاد حیدرپور، در قالب تحقیقی از نوع توصیفی و علّی - مقایسه ای (پس رویداد)، به بررسی استراتژی های مدیریت تعارض دبیران تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی مدارس متوسطه ی پسرانۀ شهر کرمانشاه می پردازد.

افراد با توجه به منافع خود با دیگران می توانند پنج شیوه ی مختلف را در مدیریت تعارض بکار گیرند. این روش ها شامل همکاری یا حل مسئله (حداکثر توجه به منافع خود و دیگران)، مصالحه (توجه نسبت به مسائل خود و دیگران)، اجبار (فقط توجه به منافع خود)، گذشت (فقط توجه به منافع دیگران) و اجتناب (عدم توجه به منافع خود و دیگران) می باشد.

سازمان های اجتماعی مانند مدارس برای بهره وری باید از تمام توان بالقوه ی اعضای خود بهره مند شوند. جامعه ی آماری این کتاب شامل تمام دبیران تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی مدارس متوسطه ی پسرانه شهر کرمانشاه می باشد که شامل 620 نفر دبیر غیر تربیت بدنی و 55 نفر دبیر تربیت بدنی بوده که نمونه ی آماری از دبیران غیر تربیت بدنی طبق جدول مورگان 220 نفر به عنوان نمونه ی آماری تحقیق استفاده شده و همچنین نمونه ی آماری دبیران تربیت بدنی شامل کل جامعه ی آماری و آمار ارائه شده یعنی 55 نفر بوده است.

برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ی استاندارد تعیین سبک مدیریت تعارض پوتنام و ویلسون استفاده شده، این پرسشنامه شامل 30 سوال است و استراتژی های تعارض را در پنج سبک حل مسئله، مصالحه، اجتناب، گذشت، و اجبار اندازه گیری کرده است. در این کتاب، داده ها با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و تجزیه و تحلیل آماری داده های تحقیق نشان داده است که در استفاده از سبک های حل مسئله، اجتناب، گذشت و اجبار تفاوتی معنی داری بین دبیران تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی وجود ندارد. اما در سبک مصالحه، تفاوت معنی دار است و دبیران تربیت بدنی این سبک را بیشتر از دبیران غیر تربیت بدنی مورد استفاده قرار دادند. همچنین در استفاده ی دبیران تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی از پنج سبک استراتژی تعارض تفاوت معناداری وجود ندارد.

اهمیت مدیریت تعارض در این است که بتوان با مدیریت بهنیه ی تعارض، اثر موجود در تعارض را از سمت تعارض غیر کارکردی (مخرب) به مسیر تعارض کارکردی (سازنده) هدایت نمود و به این وسیله سازمان را از نتایج کارکردی تعارض برخوردار کرد. بر اساس نگرش جدید، تعارض در زندگی سازمانی اجتناب ناپذیر می باشد، ولی توافق ممکن است. عاملی که در کارکردی نمودن تعارض به عنوان جز لاینفک سازمان می شود مدیریت صحیح آن است.

مدیریت صحیح تعارض از طرفی گره را از بی تفاوتی، راکد و بی روح بودن، عدم ارائه فکر و نظر های جدید (تعارض بسیار کم) و از طرف دیگر از اخلال گری، هرج و مرج، داشتن روحیه ی مبارزه و رقابت (تعارض بسیار زیاد) دور کرده و به سمت رفتار های مناسب، رشد و ترقی، مبتکرانه، انتقادپذیر، خلاقانه و دارای انگیزه برای تغیرات روبه جلو (سطح بهینه تعارض) سوق می دهد.

در بخشی از مقایسه استراتژی های مدیریت تعارض می خوانیم:

شمسی پور (1379) در پژوهشی تحت عنوان "بررسی ارتباط بین سبک های مدیریت تعارض و اثربخشی مدارس" نتیجه گرفت که بین سبک های مدیریت تعارض و اثربخشی مدارس با احتمال 99 در صد رابطه ی مستقیم و معنادار وجود دارد. بین سبک های رقابت و اثربخشی رابطه ی معکوس و معنادار، بین سبک همکاری و اثربخشی رابطه مستقیم معنادار، بین سبک سازگاری و اثربخشی رابطه مستقیم، بین سبک اجتناب و اثر بخشی رابطه ی معکوس و بین سازش و اثربخشی رابطه ی معکوس و بین سبک سازش و اثربخشی رابطه ی مستقیم و معنادار وجود دارد.

ناصری (1379) در پژوهشی تحت عنوان "بررسی ارتباط بین سبک های مدیریت تعارض مدیران و استرس شغلی کارکنان در بانک های کشاورزی شهر تهران" نتیجه گرفت که بین سبک مدیریت تعارض همکاری و سازش و استرس شغلی کارکنان رابطه ی معناداری وجود دارد. یعنی با افزایش مدیران از سبک های همکاری و سازش، استرس شغلی کارکنان کاهش می یابد و بین سایر سبک ها (سازگاری، اجتناب و رقابت) و استرس کارکنان رابطه ی معنا داری وجود ندارد.

اسماعیلی (1379) در پژوهشی تحت عنوان "بررسی رابطه ی سبک های مدیریت تعارض مدیران و خلاقیت دبیران در دبیرستان های دخترانه ی شهر تهران" نتیجه گرفت که در مدارس مختلف تنها یک سبک خاص برای کنترل تعارض استفاده نمی شود بلکه، در شرایط و موقعیت های مختلف هر یک از سبک ها ممکن است کم و بیش توسط مدیران بکار روند و همچنین، دبیرانی که سبک قالب آن ها همکاری بوده، دارای بالاترین میانگین خلاقیت هستند.

سال نشر :

1397

صفحات کتاب :

126

کنگره :

‏‫GV365/5‭‬ ‭/‮الف‬9‭ح9 1397‬

دیویی :

616/7070955

کتابشناسی ملی :

5156760

شابک :

978-622-6055-30-7