کتاب اپارت جنگاوری از ایلام باستان pdf

معرفی کتاب اپارت جنگاوری از ایلام باستان

کتاب اپارت جنگاوری از ایلام باستان اولین رمان تاریخی - پژوهشی ادب فارسی با موضوع امپراتوری ایلام باستان می باشد. این داستان، روایت حماسۀ اتحاد اقوام باستانی لر، لک، کرد، ترک و دیگر زاگرس‌نشین ها در دفاع از مرزهای این سرزمین است.

 کتاب اپارت جنگاوری از ایلام باستان اولین روایت آداب، رسوم، فرهنگ ، لباس، دین، مکان‌ها و .... اقوام کهن زاگرس در دوران ایلام باستان بین سال های ۲۰۰۶ قبل از میلاد تا سال ۱۸۹۶ ق. م است. در روایت تاریخی اثر از کتب ترجمه شده و نشده‌ی موجود با موضوع تمدن ایلام، منتشر شده بین سال های ۱۹۳۶ میلادی تا ۲۰۱۸ م. ، ده ها کتاب درباره بین النهرین، صدها مقاله علمی پژوهشی به زبان های فارسی و انگلیسی، صدها کتیبه باستانی و ... استفاده شده است تا بازسازی مستندی از آن دوران ارائه شود.

شاه اپارت (Epart) بنیانگذار پادشاهی سوکَل‌مَح یا اپارتی که سلسله اش بیش از 400 سال ادامه پیدا کرد، جنگاوری مقدس از دوران امپراتوری ایلام باستان بود که مرزهای کشور را از وجود بیگانگان پاک کرد و سرزمین ایلام ( ایران کنونی) را به اوج اقتدار رساند. او تا آخر عمر در مرزهای غربی ایران مستقر شد. این رمان روایت زندگی او از تولد تا مرگ است.

گزیده کتاب اپارت جنگاوری از ایلام باستان

صاعقه ای مهیب، به معبد اِکی کوانّا در شوشون اصابت کرد. شاهنشاه، اینداتّو اینشوشینک، سراسیمه از خواب بیدار شد و لحظاتی بعد، از پنجره ی اتاقش به پرستشگاه آتش گرفته در محوطه ی مقدّس کیزّوم نگاه می کرد. این آغاز فروپاشی بود.

سوار نقاب پوش، سراسیمه فرار کرد. آن لحظه، مهتاب، مسیر را روشن کرده بود. جاده ی جنگلی با درختان متراکمش، شبیه قصه های کودکی اش شده و انگار از پشت هر درختی، یک هیولا بیرون آمده بود؛ هم چنان که می تاخت به پشت سرش هم نگاه می کرد؛ احساس می کرد شیردال ها و گاومردهای متل هایی که در کودکی شنیده بود تعقیبش می کنند. به خاطر سبدی که محکم به خودش بسته بود، نمی توانست سریع بتازد؛ ترس از دستگیر شدن، باعث بی احتیاطی اش شده بود؛ اما هم چنان مواظب بود که برای سبد اتفاقی نیفتد؛ با پاهای لرزانش به اسب می زد. 

شب سرد رو به پایان، گاهی با کمک ابرهای تیره صورت ماه را می پوشانید و سایه ی مخوفش را بر همه جا می گستراند. سوار، به سختی، اسب وحشت زده را حرکت می داد؛ وقتی سمند می ایستاد، سوار آشفته تر می شد؛ احساس می کرد هرلحظه ممکن است از پشت سر به او حمله کنند. دعا می کرد که هر چه زودتر هوا روشن شود؛ هم چنان که دل شب را می شکافت و نعل های توسنش صورت زمین را می خراشیدند؛ کم کم سپیدی پگاه، دعایش را مستجاب کرد. هوا که روشن تر شد، سرعت او هم بیشتر شد. دوباره به پشت سر نگاه کرد، خبری نبود. کم کم امیدوار شد که تعقیبش نمی کنند.