بهار رویش

«عینا یشرب بها عباد الله یفجرونها تفجیرا»۱. هر دم از این چشمه چه‌ها می‌چشند بهار رویش عنوانی است برگزیده، از بیان استاد صفایی حائری، که برای نام‌گذاری این مجموعه برگزیده شده؛ این مجموعه شامل چهار سخنرانی است که اولی تحت عنوان «رمضان؛ ریزش‌ها و محرومیت‌ها» که از یک طرف بحث بارش و ریزش بی‌امان بخشش‌ها و عنایت‌های رمضان و رزق‌های وسیع و گسترده وجود انسان است و از طرف دیگر سخن از ظرف واژگون ما و عوامل محرومیت از چنین سفره مزیّن به غذاها و رزق‌های گوناگون بدن و فکر و قلب و روح. بحث دوم که در آستانه ورود به رمضان است، مروری است بر دعای ورود ماه رمضان از صحیفه سجادیه۲ که به شرح و تبیین تک تک فرازهای دعا پرداخته می‌شود. که باید بویید و استشمام کرد و چشید و خود را برای ورود به ضیافت الهی، تزکیه و تصفیه و آماده نمود. گفتگوی سوم تحت عنوان «رمضان؛ ریزش‌ها و رویش‌ها» است و تلنگر و هشداری است به مهمان که در وسط مهمانی میان‌داری کند و از صاحب‌خانه تنها دو خواسته را بخواهد؛ اول اینکه خاک باشد و دوم این‌که رویشی داشته تا در پایان راه حسرت خاک بودن را بر دل ننشاند و بر لب خویش این‌چنین زمزمه نکند «یا لیتنی کنت ترابا۳». سخنرانی چهارم مروری کوتاه، فشرده و پرنغز بر دعای وداع۴ امام العارفین از رمضاناست. استاد در بدو شروع انسان‌ها را فرامی‌خواند که بیایید تا همگی فخر خدا باشیم و خدا در برابر ملائکه‌اش به ما افتخار کند و در ادامه وارد بحث دعای وداع شده. و فراز سوم دعا، مشتمل بر اقرار و اعتراف و طلب است. استاد به تنها فرصت یک روز باقی‌مانده از این ضیافت و مهمانی اشاره دارند و از سالکین راه و مهمانان محزون از وداع می‌خواهند که این لحظه‌ها را غنیمت شمارند و به محاسبه و ارزیابی بنشینند و اگر باری نبسته‌اند به تضرع و توسل و اعتصام روی بیاورند.