حضرت عباس به وسط میدان آمد و فریاد زد:
این حسین پسر دختر پیامبر است که اصحاب او را کشتید و او مانند اسیر در محاصره شماست.
و قلب او اهل و عیالش از تشنگی و آتش گرفته است.
حضرت به نزدیکی میدان آمد و صدا زد:
آیا کسی در میان شمانیست به من کمک کند
آیا کسی هست که برای این شیر خوار آب باورد
این کودک که دیگر طاقت تشنگی ندارد.
این جا قبر حسین ابن علی ابن ابی طالب است ،که اورا با لب تشنه شهید کردند ...
ای مردم ، من پسر کسی هستم که به ظلم کشته شد!
من پسر آن کسی هستم که سرش را قفا جدا کردند...
من پسر آن کسی هستم که تشنه ماند و تشنه از دنیا رفت!
کنگره :
BP41/5/الف84الف7
کتابشناسی ملی :
م79-9489
نظر دیگران //= $contentName ?>
عالی...
عالی است...