از دیدگاه شرع مقدس اسلام و قانون ایران اطفال نامشروع، اطفال می باشند که در نتیجه روابط جنسی ممنوع بین زن و مرد نامحرم به وجود می آیند که عوامل فراوانی در تشدید یا تقلیل آمار این اطفال در جوامع تأثیر دارد که از میان آنها می توان به عوامل اجتماعی، اقتصادی و حوادثی مانند جنگ و قحطی و همچنین عوامل روانی اشاره نمود.
از نظر حقوقی نسب رابطه خونی، طبیعی، اعتبار و قراردادی بین دو فرد تلقی می شود که چنین رابطه ای به زعم عده ای از فقها بین طفل نامشروع و پدر خود برقرار می باشد و این گونه اطفال جز در مورد ارث ملحق به تمامی حقوق وی می باشند در مقابل اکثر فقها منکر چنین رابطه ای بین این دو گردیده اند و باالنتیجه اثبات نسبت در این افراد موضوعی منتفی می دانند از دیدگاه عرفی اثبات نسبت به طرق متنوعی می باشد که در سیستم ادله ثبات دعوی می توان به اقرار به فرزند بودن طفل نامشروع و شهادت شهود و آزمایش خون و سایر اماراتی که قناع را فراهم می نمایند اشاره نمود.
کنگره :
BP۱۹۸/۶/ک۹۴ک۹ ۱۳۹۶
شابک :
978-600-8743-10-1