بصیرت در لغت به معنای عقیده ی قلبی، شناخت، یقین، زیرکی و عبرت آمده است و در اصطلاح به معنای روشنایی و نور خاصی است که در نتیجه ی نور گرفتن از چراغ وحی و امامت، در عمق جان انسان پدید می آید و چراغ وحی و امام، مقدمه ی چراغ بصیرت در عمق وجود انسانند.
اهمیت بصیرت تا حدی است که پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله می فرمایند: «کور آن نیست که چشمش نابینا باشد، بلکه کور [واقعی] آن کسی است که دیده ی بصیرتش کور باشد» و امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند:« نگاه دیده سود ندهد آنجا که چشم دل و بصیرت کور باشد» و همچنین آن حضرت می فرمایند:« کسی که بصیرت و بینایی ندارد، دانش ندارد».
کنگره :
BP286/2/آ2ب6 1395