امتیاز
5
/
0.0
خرید
الکترونیکی (TEXT)
مطالعه در اپلیکیشن فراکتاب
ت
8,000
نظر شما چیست؟
کتاب گذرگاه خیال دربردارنده ی نخستین مجموعه اشعار الهه سادات علیدخت است که با مضامینی عاشقانه در قالب غزل سروده شده اند.
در اهمیت شعر باید گفت: «فرمالیست های روسی» از شعر تحت عنوان «رستاخیر کلمات» یاد می کنند و چندی پیش از آن نیز شعر را به «رقص کلمات» مانند کرده بودند. نثر، همانند راه رفتن است که در هر صورت دارای هدف و نقطه ی پایانی است. حال آنکه شعر همانند رقص است؛ رقص را هیچ نقطه ی پایانی نیست و شعر نیز نامحدود و مرز ناپذیر و بی انتهاست؛ از این رو شعر را رقص کلمات می نامند.
«یوهان ولفگانگ گوته» می گوید: «با زبان شعر بهتر می توان در دل ها نفوذ کرد.»
درستی و زیبایی این سخن آنجا نمود پیدا می کند که شعر با هر مضمونی که باشد، از غم و اضطراب و تأثر و هیجان و شادی در هر صورت آرامش و سکون را به روح آدمی می بخشد. از آن رو شاعران همواره کوشیده اند تا رازهای نهفته در درون خویش را با زبان شعر بازگو کنند چرا که تأثیر آن را بسیار بیشتر از زبان نثر می دانند.
و نیز این سخن «آندره موا» به درستی گویای این مطلب است؛ آنجا که می گوید: «عشق به تجزیه نیازمند نیست؛ بلکه برای بیان آن به شاعر نیاز دارد.»
در بخشی از کتاب گذرگاه خیال می خوانیم:
نعره ی مستانه تویی؛ مستی میخانه تویی
شادی شاهانه تویی؛ ناله ی شب گیر منم
سنبل گلخانه تویی؛ گوهر دردانه تویی
خنده ی رندانه تویی؛ تیره و دلگیر منم
گنج ملوکانه تویی؛ رحمت کاشانه تویی
عزت مردانه تویی؛ درخور تعمیر منم
عاشق و دیوانه تویی؛ لذت افسانه تویی
باده ی پیمانه تویی؛ بسته به زنجیر منم
رخوت شبانه تویی؛ طلعت صبحانه تویی
زلف سر شانه تویی؛ در ره تو پیر منم...
در اهمیت شعر باید گفت: «فرمالیست های روسی» از شعر تحت عنوان «رستاخیر کلمات» یاد می کنند و چندی پیش از آن نیز شعر را به «رقص کلمات» مانند کرده بودند. نثر، همانند راه رفتن است که در هر صورت دارای هدف و نقطه ی پایانی است. حال آنکه شعر همانند رقص است؛ رقص را هیچ نقطه ی پایانی نیست و شعر نیز نامحدود و مرز ناپذیر و بی انتهاست؛ از این رو شعر را رقص کلمات می نامند.
«یوهان ولفگانگ گوته» می گوید: «با زبان شعر بهتر می توان در دل ها نفوذ کرد.»
درستی و زیبایی این سخن آنجا نمود پیدا می کند که شعر با هر مضمونی که باشد، از غم و اضطراب و تأثر و هیجان و شادی در هر صورت آرامش و سکون را به روح آدمی می بخشد. از آن رو شاعران همواره کوشیده اند تا رازهای نهفته در درون خویش را با زبان شعر بازگو کنند چرا که تأثیر آن را بسیار بیشتر از زبان نثر می دانند.
و نیز این سخن «آندره موا» به درستی گویای این مطلب است؛ آنجا که می گوید: «عشق به تجزیه نیازمند نیست؛ بلکه برای بیان آن به شاعر نیاز دارد.»
در بخشی از کتاب گذرگاه خیال می خوانیم:
نعره ی مستانه تویی؛ مستی میخانه تویی
شادی شاهانه تویی؛ ناله ی شب گیر منم
سنبل گلخانه تویی؛ گوهر دردانه تویی
خنده ی رندانه تویی؛ تیره و دلگیر منم
گنج ملوکانه تویی؛ رحمت کاشانه تویی
عزت مردانه تویی؛ درخور تعمیر منم
عاشق و دیوانه تویی؛ لذت افسانه تویی
باده ی پیمانه تویی؛ بسته به زنجیر منم
رخوت شبانه تویی؛ طلعت صبحانه تویی
زلف سر شانه تویی؛ در ره تو پیر منم...
صفحات کتاب :
67
کنگره :
PIR8354 /ل9166گ4 1398
دیویی :
8فا1/62
کتابشناسی ملی :
5660027
شابک :
978-622-6237-71-0
سال نشر :
1398
