کتاب جاده های خلوت جنگ

«جاده های خلوت جنگ» خاطرات محسن مطلق از دوران کودکی تا پایان جنگ را بازگو می کند.

راوی، دانش آموز کم سن و سالی است که با توجه به حس و حال حاکم بر فضاهای دانش آموزی آن زمان، تصمیم می گیرد با عضویت در بسیج مسجد محل به کاروان های اعزامی به جبهه های جنگ بپیوندد. بازگویی خاطرات تحصیل در دبستان «معمار قصری » (مدرسه ای در یکی از محله های جنوبی شهر تهران – حوالی خیابان خاوران)، یادآوری روزهای انقلاب در کوچه پس کوچه های محله خاوران، اشاره به نخستین نشانه های قابل لمس از پیامدهای وقوع جنگ) تشییع جنازه اولین شهید محله است که اولین تجربه حضور راوی در جبهه، که در قالب کاروان اردوی دانش آموزی صورت می گیرد تا اعزام رسمی او به عنوان یک نیروی بسیجی داوطلب که در ادامه تداوم می یابد و بطور کلی داستان به حضور راوی در جبهه های غرب و جنوب کشور پرداخته شده است و نویسنده تلاش کرده به اصل رویدادها وفادار بماند.

محسن مطلق سال 1348 در تهران متولد شد. سال 1362، برای اولین بار به جبهه های جنگ رفت. کار نوشتن درباره جنگ را با کتاب «زنده بادکمیل » آغاز کرد. بعد از پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در دانشگاه علم و صنعت تهران رشته طراحی صنعتی را دنبال کرد. وی دستی هم در موسیقی دارد و سال هاست نی می نوازد.
محدوده زمانی وقایع کتاب حدود یک دهه را در بر می گیرد. یعنی از روزهای منتهی به پیروزی انقلاب 57 تا پذیرش قطعنامه 598 و پایان جنگ تحمیلی 67. با این حال نویسنده تقریبا تمام جزییات وقایع مهم مربوط به صحنه های جنگ و حضور خود در جبهه های مختلف غرب و جنوب کشور را آورده است.

نمایش «جاده های خلوت جنگ» در سه فصل با عنوان های:
1- مردان کوچک جنگ،
2- راهنما،
3- یک جعل عاشقانه
به تهیه کنندگی شهناز دهکردی در مرکز هنرهای نمایشی رادیو تهیه و تولید شده است.


«... بچه ها آماده شدند و صدای کشیدن گلنگدن ها در تاریکی شب پیچید. ستون از جا برخاست و بی مقدمه به راه افتاد. وقتی از خاکریز گذشتیم، دشت وسیعی در پیش روی ما بود که فقط قسمتی از آن را منورها روشن کرده بودند. فاصله ما با عراقی ها به اندازه همان دشت بود و ما فقط قسمت های روشن آن را می دیدم ...»