
بسم الله الرحمن الرحیم #چالش ـ مرور نویسی ـ فراکتاب کتاب قاره سبز به قلم دکتر مریم نقاشان است. ایشان دانش آموخته رشته حقوق هستند که برای ادامه تحصیلات و اندوختن تجربه به آلمان می روند. خیلی ها به ایران مهاجرت می کنند تا بتوانند راحت تر عقاید خویش را حفظ کنند و از آسیب های جوامع غربی به دور باشند اما مهاجرت ایشان جریان غریب دیگری دارد که افشا نمیکنم و به خواندن کتاب دعوت میکنم. ایشان غرب را بدون روتوش به ما نشان می دهند. از خوبی هایش تعریف میکنند و بدی هایش را نقد میکنند. منصفانه روایت می کنند و به قول معروف آش را شور نمیکنند. به نظر من ایشان می توانند الگو باشند. الگویی که در عین پیشرفت و اعتلا، ذره ای از عقایدش کوتاه نمیآید. و قله های جدیدی را فتح میکند و ذوابعاد است. تنها شخصیت علمی ندارد بلکه ورزش میکند و هنرمند هم هست. جذاب ترین قسمت کتاب برای من، قسمت های پایانی است که ایشان زندگی خود را تعریف می کند و می گوید چرا با این همه وطن پرستی تصمیم به مهاجرت گرفته است. تحول او در نوجوانی و شرایط سخت خانوادگی اش مرا بسیار تحت تأثیر قرار داد. بعضی جاها دوست داشتم همراه با مریم آن سال ها بگریم. آن جایی که مریم هفت ساله می فهمد که دو سال دیگر تکلیف میشود و باید احکام را رعایت کند اما در خانواده اش این امکان نیست و او دو سال تمام گریه می کند و از خدا می خواهد پیش از تکلیف از دنیا برود که بتواند راهی بهشت شود. کتاب برای سنین نوجوان هم از جذابیت کافی برخوردار است و قلم روانی دارد. کتاب خاطره به خاطره نوشته شده و دنباله دار نیست یعنی با خواندن یک خاطره هم میتوان درس های لازم را آموخت و نیازی به خواندن قبل و بعد آن نیست. دنیا دارد به زن ایرانی ظلم می کند و برایش الگوهای معتقد و فرهیخته را برجسته نمی کند. الگوهایی مانند مریم نقاشان در بایکوت خبری به سر می برند. تا قبل از خواندن این کتاب که آن هم از سر کنجکاوی به دستم رسید حتی اسم ایشان را هم نشنیده بودم. ای کاش کسانی که در انجام آداب و رسوم غربی از خود غربی ها هم جلوتر می زنند این کتاب را بخوانند. ای کاش کسانی که وطنشان را سرزمین نفرین شده می دانند و غرب را کعبه آمال، نیم نگاهی به این سطور بیندازند. #این یادداشت را برای شرکت در چالش مرور نویسی فراکتاب نوشته ام.