نمایشنامه نویس امریکایی ساندرا پرلمن در اثر خود، یوکاستا، پیچیدگی های زیستی زنان را روایت می کند. زنانی که به واسطه ی ویژگیهای روانی و جنسی خویش به گردش حول دایره ی روابطی چون همسر و مادر بودن تن داده اند؛ دور تسلسلی که حاصل آن همواره با شادی و رنجِ توامان همراه بوده است.
مهم نیست که یک زن در چه مرتبه ای قرار داشته باشد؛ یوکاستا باشد، ایسمنه یا ایریس، حیات مشابه این زنان و در نگاهی جامعتر تمامی زنان است که در نهایت پیوندی ناگسستنی و مشترک میان آنان ایجاد می کند.
ما زنان، باقیمانده ی حیات یکدیگر را زیست می کنیم...
