مجموعه شعر رضا پورعبدالهی
ای بهترین بهانه برای رویش عشق
چه بی بهانه
بهانه تو را می گیرم
کاش تمام بهانه ها
بهانه ای باشد
برای بیشتر دوست داشتن
من در مکتب عشق تو
بهانه های رفتن را
خوب آموخته ام
رفتن هزار بهانه می خواهد
امروز
تشنه یادگیری درسی تازه ام
اکنون به من بیاموز
بهانه های آمدن را
بیا
غروب جمعه های دلگیر را
بهانه کن
و مرا به سرزمینی ببر که
هیچ اثری از رفتن ندارد
بیا و مرا رها کن
از این زندان بی قفسی که
مظلومانه
در گوشه ای از آن
مچاله شده ام
کنگره :
PIR۸۳۳۶ /و۴۲۵۲ع۲ ۱۳۹۷