نشریه گاه نقد شمارۀ ۱۲

معرفی ماهنامۀ گاهِ نقد شمارۀ 12

دوازدهمین مجلۀ «گاهِ نقد» که تیر ماه ۱۴۰۲ منتشر شده است، با استفاده از آثار منتشر شده در بازار نشر، به سراغ رضا پهلوی و جهت‌گیری‌های کلان حکومت او رفته و از اقدامات او در راستای گسترش شبه‌مدرنیسم سخن گفته است. دوازدهمین شمارۀ مجلۀ گاهِ نقد، پنجمین شماره از گروه تاریخ سامانۀ کارشناسی کتاب است که به پیامدهای کودتای 3 اسفند۱۲۹۹ و دوران پادشاهی رضاخان می‌پردازد.

در ابتدای این شماره از مجلۀ گاه نقد، جعفر مرادحاصلی، سردبیر این شماره، در بخش «گفتار» نخست زمینۀ تاریخی قدرت‌یابی رضاخان پس از کودتای ۳ اسفند تا پادشاهی او را توضیح می‌دهد. سپس مهم‌ترین اقدامات رضاشاه را برمی‌شمرد که موجب ایجاد دگرگونی‌هایی در جامعۀ ایران شد و در تقابل با فضای دینی جامعه قرار داشت.

در بخش «نقدوار» به موضوعات نوسازی، کشف حجاب، شخصیت رضاخان، روابط خارجی و سقوط رضاخان پرداخته می‌شود و کتاب‌های مهم در این زمینه‌ها تحلیل می‌گردد. هدف این پرونده‌ها، توضیح این مطلب است که اقدامات مختلف دوران رضاخان در زمینه‌های فوق، همه در جهت استقرار و گسترش شبه‌مدرنیسم صورت گرفت. هدف نهایی رضاخان از اجرای این مدرنیزاسیون وسیع و همه‌ جانبۀ پوشاندن اجباری، آمرانه، دستوری و کم‌مایۀ لباس دنیای جدید بر تن جامعۀ سنتی و مذهبی ایران بود. این اقدامات رضاخان به خشن‌ترین شکل ممکن و با اختناق کامل به اجرا در می‌آمدند.

بخش «رهیار» هفده عنوان کتاب تازه ‌انتشار یافته در موضوعات مربوط به پرونده‌های اصلی این شماره را نقادانه می‌سنجد. بخش «دیدار» نیز به سراغ بازخوانی و نقد کتاب «بازیگران عصر پهلوی» رفته است. هدف این بخش به نقد کشیدن نگاه همدلانه و تأییدآمیز مؤلف این کتاب به بازیگران دورۀ پهلوی و طلایی نامیدن دوران رضاخان است. «پیوست» واپسین بخش این شماره است و مجموعه‌ای از کتاب‌های تاریخی مناسب را با هدف رسیدن به تصویری منطبق بر واقعیت از دوران رضاخان در اختیار خواننده قرار می‌دهد.