شخصی مسلمان با نام علی تهرانی به این مقاله پاسخی می‌دهد. یک بهائی دیگر به نام کاویان صادق زاده میلانی به مقاله‌ی دوم پاسخ‌هایی می‌دهد و از اینجا به بعد، بین این دو نفر (آقای علی تهرانی و آقای کاویان صادق‌زاده میلانی) مناظره‌ای اینترنتی علمی، مؤدبانه و به‌دور از تعصب تا اواخر سال 1388 جریان پیدا می‌کند. محور اصلی این کتاب مناظره‌ای است در مورد جمله‌ای که رهبر بهائیان در کتاب ایقان، به امامان‌شیعه نسبت می‌دهد. آقای تهرانی خواهان ارائۀ سند برای این نسبت است و آقای کاویان‌ میلانی در تلاشی ناموفق برای ارائه منبع. در کنار محور اصلی مناظره، مباحث جالب دیگری در خصوص "مهدی موعود" مطرح می‌شود که منجر به کشف حقایقی پنهان برای دو طرف گفت‌وگو می‌شود. خوانندگان گرامی را به مطالعۀ این مناظرۀ مکتوب و جذّاب دعوت کرده و قضاوت نهایی را به عهده‌ی آنان می‌گذاریم.

گزیده کتاب چالش موعودشناسی با بهائی

وجود بشارات در مورد مظاهر مقدسه که در تمامی کتب آسمانی به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم بیان شده، در برخی نفوس به شناختن مظهر ظهور کمک کرده ولی در برخی افراد، همان جملات و مطالب ظاهری که به‌صورت رمز بیان شده، خود حجابی برای گمراهان شده‌است که در گمراهی خویش بمانند. تأویلات و تفسیرات علمای هر عصر نیز به این گمراهی دامن‌زده و دیدن نور حقیقت را بیش از پیش سخت کرده‌است. چنانچه عبدالبهاء درخصوص بشاراتی که در انجیل وجود دارد، گفته: «... و این عادت کل امم است که از معانی محکمه‌ی آیات الهیه چشم می‌پوشند و به تأویلات وهمیۀ متشابهه متشبث می‌شوند. »

بنابراین این بشارات موجود در کتب الهیه نمی‌توانند دلیل بر حقانیت مظاهر ظهور باشد. این مهم در مورد حقانیت باب1 و بهاءالله نیز صادق است و نباید این بشارات را به جای آیات الهیه، از دلایل اساسیۀ اثبات حقانیت دو ظهور (بهاء و باب) دانست. باب این دلایل را از جمله در کتاب "دلائل سبعه"، ازاقترانات (قرائن) ظهور خویش دانسته است.

(خداوند حقانیت مظهر حق را با کلماتش اثبات می‌کند.) پس دلیل حقانیت تمامی مظاهر ظهور از جمله این دو ظهور،بهاءالله و باب، آثار آن دو بزرگواراست که دارای ذخائر عظیمه برای عالم بشریت است. این آثار درمان درد و هدایتگر بشریت است.

صفحات کتاب :

229

کنگره :

BP224/4

دیویی :

297/462

کتابشناسی ملی :

9296476

شابک :

978-622-6635-95-0

سال نشر :

1402