هر رفتاری که از ما سر بزند، پیامدهایی دارد. اسکینر معتقد بود بعد از اینکه ما دست به رفتاری می‌زنیم ممکن است پاداش یا تنبیه دریافت کنیم. اسکینر این پیامدها را تقویت‌کننده می‌نامد. از نظر او این تقویت‌کننده‌ها نقش بسیار زیادی در شکل‌گیری رفتار دارند، همان که شرطی‌سازی عامل می‌گوید. آنچه را که می‌خواهید فرد دوباره انجام دهد، تقویت کنید؛ آنچه را که می‌خواهید انجام ندهد، نادیده بگیرید. اگر رفتار تقویت شود یا پاداش دریافت کند، تحت شرایط مشابه، احتمال وقوع پاسخ بیشتر است. رفتاری که تقویت نشود، احتمالاً کمتر تکرار می‌شود و حتی ممکن است، ناپدید شود. اسکینر میان رفتار پاسخگر و رفتار کنشگر تفاوت قائل شد.

اسکینر دو نوع رفتار را نام می برد:

۱) رفتار پاسخگر (غیرارادی) که به وسیله یک محرک شناخته‌شده فراخوانده می‌شود (پاسخ‌های غیرشرطی) مانند پرش دست در نتیجه سوزن زدن به آن، وابسته به محرکی که پیش از آن می‌آید،علت مهم است.

۲)رفتار کنشگر یا رفتار فعال (ارادی) که به وسیله یک محرک شناخته شده فراخوانده نمی‌شود، بلکه صرفاً از جاندار صادر می‌شود (به وسیله‌ی پیامدهایش کنترل می‌شود) پیامد مهم است.

صفحات کتاب :

کنگره :

‏‫‬‭LB۱۰۶۰

دیویی :

‏‫‬‭۳۷۰/۱۵۲۳

کتابشناسی ملی :

9422552

شابک :

978-622-8091-18-1

سال نشر :

1402