به نام او که یادش قلب ها را سرشار از آرامش و دل را تهی از غصه ها می کند؛ سلام بر مردم و جای جای این شهر که بوی عطر آستان رضوانی اش، از آسمان ملکوتی هشتمین نور امامت می تراود و چشم ها که مرواریدی می شود از اشک برای نگاه ملکوتی امام مهربانی و سلام بر آسمان که وجودم را سرشار از رنگ خدایی می کند و قلبم را تهی از غصه های پر قصه دلم؛ چه زیباست آهنگ زیبای طبیعت و صدای نسیمی که از لابه لای درختان، هم نوای نغمه گنجشک هایی که منتظر بهارند، بهاری به رنگ سبز و پر از طراوت و بوی نم بارانی که مشام را مست و مدهوش و سینه را آرام می کند. انگار ابرها آمده اند ببارند برای آرامش روح ما؛ دلم را سپرد ه ام به او که یادش آغوشی آرام تر از مهر مادری است، آن چنان که وجودم، رها می شود از رنج های زمانه و آسوده از دردهای کهنه ای که گاه و بی گاه غمگینم می کند.

سخن از دل می گویم امید آنکه لاجرم به مهر بر دلتان بنشیند.