کتاب ایکیگای اثر هکتور گارسیا و فرانسیس میرالز توسط شراره معصومی ترجمه شده است. این کتاب راهنمایی عملی است برای شاد زیستن، خوب زیستن، زندگی در صلح و آرامش و قدرت و در یککلام، کتابی است برای بهبود کیفیت زندگی.
کتاب ایکیگای نخستینبار در یک شب بارانی در توکیو شکل گرفت، وقتیکه نویسندگانش در کافۀ کوچکی از شهر توکیو برای اولینبار کنار هم نشستند.
داشتن تعریف شفافی از ایکیگای، رضایت، شادمانی و معنا را به زندگی ما میآورد. هدف کتاب ایکیگای این است که به شما کمک کند خودتان را بیابید و بینش فلسفه ژاپنی را در رابطه با سلامت پایدار جسم، ذهن و روح به اشتراک بگذارد.
یکی از رایجترین اصطلاحات در ژاپن، «هاراها چی بو» است که قبل و بعد از غذا خوردن تکرار میشود و معنای آن تقریباً این است: «هشتاد درصد شکمت را پر کن.» حکمت و خرد کهن مخالف خوردن تا زمان سیر شدن است؛ بههمیندلیل اهالی اوکیناوا وقتی احساس میکنند هشتاد درصد ظرفیت معدهشان پر شده است، دست از خوردن میکشند. آنها ترجیح میدهند این کار را بکنند تا اینکه پرخوری کنند و بدنشان را با فرایند هضم طولانی که باعث اکسیداسیون سلولها میشود از پا دربیاورند.
البته راهی وجود ندارد که بهشکل عینی متوجه شوید هشتاد درصد ظرفیت معدهتان پر شده است. این گفته نشان میدهد که وقتی احساس سیری میکنیم، باید دست از غذا خوردن برداریم. بخش اضافی غذا -خوراکی که وقتی قلباً میدانیم واقعاً به آن نیازی نداریم و میخوریم- مثل پای سیب بعد از غذا را حذف کنید. همه اینها لذت کوتاهمدتی برای ما ایجاد میکنند، اما شادمانی درازمدتی برای ما فراهم نمیکنند.
نظر دیگران درباره ایکیگای
جالب بود دلم خواست بخونمش...