ولگردی در کوچه های زبان

اگر صدایش را در نیاورید، ماجرا اصلا همین است.
ما در گفتار چنان توانمند هستیم که بتوانیم جا به جا شیوه گفتارمان را عوض کنیم. یک لحظه مسافر تاکسی باشیم و یک لحظه مشتری بانک و یک لحظه پدر فرزند و لحظه ای دیگر فرزند پدر. اما در نوشتن چنین تخصصی نداریم. خیلی از کسانی که می نویسند، و دست کم خودشان گمان می کنند که نویسنده هستند، فقط یک جور نوشتن بلد هستند و اسم این جور خاص را گذاشته اند سبک. نویسنده خوب باید بتواند سبک ها و نثرها و قلم های مختلف را به کار بگیرد. اما اینان فقط یک شیوه می دانند و همه کار را با همان می کنند و گمان می کنند این هنر است و اسمش را گذاشته اند سبک و به خودشان می گویند صاحب سبک.