هوای غزل آلود

لیلا دلش پُر است… خیابان نرفته است!

مجنون دلش گرفته …بیابان نرفته است!

من هم به فال تلخ خودم گریه می کنم

که تا هنوز از ته فنجان نرفته است

مشکوک مانده ام به خودم، نه! به طالعم

به هر چه رفته است، به آبان نرفته است
...