زمان یکی از بنیادی ترین مفاهیم در اندیشه بشری است. کتاب زمان در فلسفه و علم نوشته دکتر یمنی طریف الخولی ،استاد فلسفه‌ی علم، سفری است در دل تاریخ اندیشه، از اسطوره‌های کهن و تاملات افلاطون و ارسطو گرفته تا مباحث دینی، عرفانی و در نهایت نظریه‌های علمی نوینی چون نسبیت، نویسنده با روایتی روشن و عمیق، دیدگاه‌های گوناگون درباره زمان را در کنار هم می‌نشاند و می‌کوشد تصویری یکپارچه از این معمای همیشگی ارائه دهد . این کتاب شما را به سفری فلسفی و علمی دعوت می‌کند. سفری برای بازاندیشی در یکی از بنیادی‌ترین رازهای جهان یعنی زمان.

این کتاب با آغاز فلسفه یونانی شروع می‌شود و از قرون وسطی و تصورات اسلامی و مسیحی به طور یکسان گذر می‌کند و با جریان‌های صوفیه و شهودی و رمانتیک و وجودی دیدار می‌کند . و البته ما بیشتر از هر چیزی در شرح جزئیات زمان عقلانی قابل اندازه‌گیری ومقیاس‌پذیر درنگ می‌کنیم ، از دوران ارسطو و شارح بزرگش ابن‌رشد شروع می‌کنیم تا به زمان مطلق نیوتن برسیم و سرانجام با مضامین زمان نسبی انیشتین به پایان می‌رسیم.

گزیده کتاب زمان در فلسفه و علم

هنگامی که معلم اول، ارسطو، قالیغوریاث یا مقولات دهگانه‌ای که اعم اجناس وجود هستند را بنا نهاد، مقوله اول را جوهر و سپس نه مقوله دیگر را اعراض آن جوهر قرار داد؛ کم، کیف، اضافه، زمان، مکان، وضع، حالت، فعل و انفعال.

ارسطو در فلسفه مبتنی بر وجودش- که فلسفه را در طول قرون وسطی پشتیبانی کرد و فلسفه نیز از او حمایت کرد- لازم بود که جوهر را «قائم به خود و متقوم به ذات خود قرار دهد که به واسطه ماهیتش متعین است و اعراض و کیفیات به آن وابسته‌اند.»این مقوله اول است، وجود و هستی یکی هستند یعنی حقیقت واحدی است که تکثری در آن نیست. یعنی جوهر کلی است و این تفاوت‌هایی که می‌بینیم چیزی جز صفاتی که بر جوهر حمل می‌شود نیستند.