کتاب احمد متوسلیان نوشته سیدحمید مشتاقی‌نیا حاوی خاطرات کوتاه از این شهید بزرگوار است. متوسلیان در نگاه نیروهایش فقط یک فرمانده نبود؛ پدر، برادر و تکیه‌گاهشان بود و مرهم آلام مردم. از کردستان تا خوزستان و لبنان هر جا که قدم گذاشت دنبال ایجاد حرکتی روبه‌جلو بود. هر جا که رفت تحوّلی ایجاد کرد. در آزادی خرمشهر، تأثیری شگرف داشت. بسیاری معتقدند اگر سستی و ضعف کشورهای عرب نبود، در قدس هم نماز می‌خواند.

احمد متوسلیان در سال ۱۳۳۲ در محله سنگلج تهران به دنیا آمد. او از همان جوانی روحیه‌ای پرشور، عدالت‌خواه و نترس داشت. با آغاز انقلاب اسلامی، به‌سرعت در صف نیروهای مردمی قرار گرفت و پس از پیروزی انقلاب، از نخستین کسانی بود که برای برقراری امنیت و کمک به مردم به کردستان اعزام شد. متوسلیان در آنجا با رشادت و مدیریت کم‌نظیر، پایه‌های شکل‌گیری نیروهای سپاه در غرب کشور را تقویت کرد.

با شروع جنگ ایران و عراق، نقش او بیش از گذشته نمایان شد. او یکی از بنیان‌گذاران تیپ ۲۷ محمد رسول‌الله بود و در سامان‌دهی نیروها و عملیات‌های مهم، نقشی تعیین‌کننده داشت. در آزادسازی خرمشهر، حضور و ابتکار عمل‌های او تأثیری چشمگیر داشت.

در تابستان ۱۳۶۱، هنگام انجام مأموریت در لبنان، همراه با سه دیپلمات ایرانی توسط نیروهای فالانژ وابسته به رژیم صهیونیستی ربوده شد. از آن روز تا امروز، سرنوشت او رسماً نامعلوم باقی مانده و نامش به‌عنوان نماد مقاومت، مدیریت نظامی و فداکاری در حافظه جمعی ایرانیان ثبت شده است.

گزیده کتاب احمد متوسلیان

هر روستایی که از دست ضدانقلاب آزاد می‌شد، حاج احمد دنبال تأمین نیازهای مردم بود. کاری نداشت چند نفرشان با انقلاب موافقند؛ چند نفر دلشان با ما نیست. به هرکدام از بچه‌ها مسئولیتی داده بود برود دنبال کاری. این‌طور نبود که روستا را آزاد کنیم و کارمان تمام شود. باید به مردم رسیدگی می‌کردیم.

به سفارش او تعاونی تشکیل می‌دادیم. کوپن درست کرده بودیم دست روستایی‌ها می‌دادیم. ارزاق عمومی را به هر زحمتی بود تهیه کرده و به روستا رسانده و بر اساس سهمیه بندی بین اهالی توزیع می‌کردیم. می‌گفت: «جهاد که فقط اسلحه دست گرفتن نیست.»