ایران در آستانه یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های تمدنی خود ایستاده است: بحران جمعیت. نرخ باروری ۱.۶، نه یک عدد، که زنگ خطری برای فروپاشی آینده است. اما چرا با وجود مشوق‌های اقتصادی میلیاردی، تمایل به فرزندآوری کاهش یافته؟ پاسخ در عمق فرهنگ جامعه نهفته است؛ جایی که "فرزند" از یک سرمایه اجتماعی به “بار مالی" تبدیل شده و "تک ‌فرزندی" به نماد موفقیت بدل گشته است.

این کتاب با شجاعت به قلب بحران می‌زند: مهندسی فرهنگی تنها راه نجات است. ما ثابت می‌کنیم که بدون تغییر انگاره‌های ذهنی، حتی توزیع مسکن و خودرو هم نرخ باروری را افزایش نخواهد داد. با استناد به داده‌های میدانی نشان می‌دهیم که استان‌های فقیر (سیستان با باروری ۳.۸) از استان‌های ثروتمند (گیلان با باروری ۱.۵) فرزندآورترند؛ زیرا فرهنگ، قوی‌تر از اقتصاد حکومت می‌کند.

در این اثر، با واکاوی سه دهه شکست سیاست‌های جمعیتی، نقشه راهی انقلابی ارائه می‌دهیم: از بازطراحی گفتمان "موفقیت" در رسانه‌ها و آموزش‌وپرورش تا احیای سرمایه‌های نمادین دینی و خلق الگوهای جدید خانوادگی. داستان ما روایتی از نبردی فرهنگی است؛ نبردی که اگر ببازیم، تا ۳۰ سال آینده، سالمندان ۳۰٪ جمعیت ایران خواهند بود و نظام تأمین اجتماعی فروخواهد پاشید.

این کتاب نه یک نظریه‌پردازی انتزاعی، که دستورالعملی فوری برای سیاست‌گذاران، نهادهای فرهنگی و هر ایرانی دغدغه‌مند است. باور کنید: جمعیت، مسئله مرگ و زندگی تمدن ایرانی–اسلامی است و مهندسی فرهنگی، سلاح نهایی ما در این نبرد است.