کتاب امنیت جمهوری اسلامی ایران در عصر جهانی شدن به بررسی یکی از مهم‌ترین چالش‌های راهبردی دولت‌ها در دوران معاصر می‌پردازد؛ عصری که در آن فرآیند جهانی‌شدن، الگوهای بنیادین سیاست‌گذاری عمومی دولت‌-ملت‌ها را به‌طور جدی دگرگون کرده است. نویسنده در این اثر توضیح می‌دهد که یکی از اساسی‌ترین کارویژه‌های دولت‌ها که در این دوره نیازمند بازتعریف است، سیاست‌گذاری امنیتی است؛ زیرا پیامدهای امنیتی جهانی‌شدن، مجموعه‌ای از چالش‌ها و مسائل نو را پیش روی سیاست‌گذاران امنیتی جمهوری اسلامی ایران قرار می‌دهد که دیگر با الگوهای سنتی قابل پاسخ نیست. هدف اصلی کتاب، طراحی یک مدل سیاست‌گذاری امنیتی متناسب با مقتضیات عصر جهانی‌شدن است. نویسنده معتقد است که برای مواجهه صحیح با معضلات امنیتی جدید، لازم است ذهنیت نخبگان و ساختار دیوانسالاری امنیتی کشور با واقعیت‌های دوران جهانی‌شدن هماهنگ شود. وی در این راستا، دو دسته الزام اساسی را برای سیاست‌گذاری امنیتی جمهوری اسلامی ایران مطرح می‌کند:

۱. الزامات شناختی

نیاز به بازتعریف مفهوم امنیت از حالت صرفاً نظامی و سلبی به برداشتی ایجابی، گسترده و چندبعدی.
ضرورت درک جهانی‌شدن به‌عنوان فرآیندی که هرچند تهدیدزا است، اما فرصت‌هایی مهم نیز برای امنیت ملی به همراه دارد.

۲. الزامات ساختاری

بازتعریف و اولویت‌بندی اهداف امنیتی بر اساس چشم‌انداز بلندمدت و شرایط عصر جدید.
ایجاد تحولات ضروری و به‌موقع در عناصر داخلی ساختار امنیتی مانند سازمان، نیروی انسانی و منابع مالی.
تحلیل مستمر محیط امنیتی و ارائه برآوردی واقع‌بینانه از تهدیدها و فرصت‌های ناشی از جهانی‌شدن.
افزایش کارآمدی و مشروعیت سیاست‌های امنیتی از طریق جلب رضایت شهروندان و مدیریت مؤلفه‌های بیرونی.
انجام ارزیابی دائمی سیاست‌ها و تصحیح به‌هنگام عملکردها.

در بخش ابتدایی کتاب، پژوهشکده منتشرکننده اثر ضمن آنکه نظرات نویسنده را نه رد و نه تأیید می‌کند، مطالعه کتاب را به فرماندهان، مدیران، اساتید و دانشجویان توصیه کرده است.

گزیده کتاب امنیت جمهوری اسلامی ایران در عصر جهانی شدن

جهانی‌شدن به مثابه یک فرآیند تاریخی

جهان‌ شدن به مثابه یک فرآیند تاریخی و برخوردار از یک سرشت اجتناب‌ناپذیر پیش از دیگر تعاریفی که بعداً به آنها اشاره خواهد شد، دارای طرفدار می‌باشد. افرادی همچون رابرتسون، واترز، هانتینگتون، فوکویاما، اکسفورد، روزنا، سریع‌القلم، قوام و حتی مارکسیست‌هایی نظیر سوئیزی و مکداف - البته با تلقی‌ها و آینده‌نگری‌های مختلف از جهانی شدن به مثابه یک فرآیند یاد می‌کنند. برخی از اینان محتوی این فرآیند را مثبت تلقی کرده و از آن به عنوان فرآیندی میمون و مبارک یاد می‌کنند که باید به استقبال ان رفت. برخی دیگر محتوای این فرآیند را منفی تلقی کرده و احتراز و دوری از آن را به دیگران و خصوصاً کشورهای جهان سوم توصیه می‌کنند و البته در میان این دو طیف که یک سوی آن طرفداران اقتصاد بازار آزاد همچون هانتینگتون و فوکویاما بوده و سوی دیگر آن نئومارکسیست‌هایی همچون پل سوئیزی و هری مکداف و والرشتاین قرار دارند. برخی افراد هستند که اصولاً فرآیند جهانی شدن را خنثی و به عبارت بهتر ناسازه‌گون به تصویر کشانده‌اند. فرایندی که به طور توامان می‌تواند واجد فرصت‌ها و تهدیداتی برای جوامع مختلف باشد.