مولانا جلال الدین محمد بلخی مشهور به مولوی شاعر بزرگ قرن هفتم هجری قمری است. وی در سال ۶۰۴ هجری قمری در بلخ زاده شد. پدر وی بهاءالدین که از علما و صوفیان بزرگ زمان خود بود به سبب رنجشی که بین او و سلطان محمد خوارزمشاه پدید آمده بود از بلخ بیرون آمد و بعد از مدتی سیر و سیاحت به قونیه رفت. مولانا بعد از فوت پدر تحت تعلیمات برهان الدین محقق ترمذی قرار گرفت. ملاقات وی با شمس تبریزی در سال ۶۴۲ هجری قمری انقلابی در وی پدید آورد که موجب ترک مسند تدریس و فتوای وی شد و به مراقبت نفس و تذهیب باطن پرداخت. وی در سال ۶۷۲ هجری قمری در قونیه وفات یافت. از آثار او می توان به مثنوی، دیوان غزلیات یا کلیات شمس، رباعیات، مکتوبات، فیه مافیه و مجالس سبعه اشاره کرد.
بشنو این نی چون شکایت می کند
از جداییها حکایت می کند
***
کز نیستان تا مرا ببریده اند
در نفیرم مرد و زن نالیده اند
***
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق
***
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
نظر دیگران //= $contentName ?>
با سلام و احترام، و تشکر از زحمات شما، اگر بشود یک فرهنگ لغات در خصوص متون ادبی فعال باشد .بیشتر می توان بهره...
بسیار عالی ،ممنون...
خیلی خوب...
سلام من مطالع کردن راخیلی دوست دارم ولی متأسفانه وقتی کتابی رودست میگیرم یک صفحه روکه مرورمیکنم خسته میشم اگرم...
عالی...
واقعا دست مریزاد کارتان عالی است. به عنوان یک ایرانی کارتان را میستایم...
عالی عالیه...
عالی...
خیلی خوب بود ممنونم...
عالی ........