میرزا حسین جعفری زنوزی متخلص به آذری فرزند ملاعباس افتخار ملقب به افتخار الذاکرین زنوزی، در اواخر حکومت سلسله ی قاجار و استبداد رضاخانی ظهور کرد. شاعری متدین، مبارز و نستوه بود. با دیکتاتوری و ستم سرآشتی نداشت. آزاده مردی بود که از مظلومان و ستمدیدگان دفاع می کرد. در شعر سیاسی، فرخی یزدی را سرمشق خود قرار داده بود و در طنز اجتماعی دنباله رو میرزا علی اکبر صابر به شمار می رفت.
کنگره :
PIR7929 /ذ744د9 1389