کتاب من نبودم

معرفی کتاب من نبودم

کتاب من نبودم به قلم دینا الیسن لوی به نگارش در آمده و با ترجمه آزاده صرافی در انتشارات کتابستان معرفت به چاپ رسیده است.

تیو نوجوانی است که به عکاسی علاقه دارد. به پیشنهاد یکی از معلم‌ها او عکس‌های پرتره‌اش را در اتاق نقاشی مدرسه به نمایش می‌گذارد، اما یک نفر عکس‌ها را خراب و پاره می‌کند و روی آن‌ها حرف‌های زشت می‌نویسد. موقع این خراب‌کاری پنج نفر در صحنه حضور دارند. با درخواست خانم لویستن که معلم مورد علاقه تیو است، تیو و این پنج نفر در طول تعطیلات یک هفته‌ای مدرسه هروز در حلقه عدالت دور هم جمع می‌شدند، هدف از این کار نزدیک‌تر شدن بچه‌ها به هم، شناخت بیشتر آن‌ها از یکدیگر و در نهایت پیدا کردن مقصر و دلیل خراب‌کاری است، اما ماجرا به این سادگی‌ها پیش نمی‌رود و معما به این راحتی‌ها حل نمی‌شود….

گزیده کتاب من نبودم

یادم می‌‏آید خیلی وقت پیش مطلبی دربارۀ بعضی حیوانات می‏‌خواندم که اگر در تله بیفتند، دست یا پای گیرافتاده‌‏شان را می‏‌جوند تا بتوانند فرار کنند. خیلی تعجب کردم؛ چون: 1. جویدن دست و پای خودت عجیب و درعین حال چندش‌‏آور است و 2. فکر کردم حیوان بیچاره زود می‌‏میرد؛ چون با خون‏ریزی و خطر عفونت و حرکت کندش، شام آماده‏‌ای برای شکارچی‏‌های دوروبَر است. آیا جویدن دست و پا واقعاً راه خوبی برای حفظ بقاست؟ من که شک دارم.
اما الان فکر می‏‌کنم که می‏‌دانم چرا آن حیوان می‌‏خواهد شانسش را امتحان کند. دارم سعی می‌‏کنم خون‏سردی خودم را حفظ کنم؛ اما چون بزرگ‏ترین و بدترین خراب‏کاری در تاریخ مدرسۀ ما برای عکس‏‏‌های من اتفاق افتاده و از طرفی قرار است یک هفته در مدرسه بمانم، همان ماجرای حیوان بخت‏‌برگشته جلوی چشمم می‌‏آید که دست و پایش را می‏‌جود تا بتواند لنگ‏‌لنگان و حتی خون‏‌ریزان پا به فرار بگذارد.
مامانم گفت لازم نیست این کار را بکنم؛ غصه و ناراحتی من قابل‌‏درک است و شاید اگر مدتی از مدرسه دور باشم، بهتر بتوانم این مسئله را برای خودم حل کنم. اما من غصه نمی‏‌خورم و نمی‏‌گذارم غصه بخورم. اگر غصه بخورم، یعنی اینکه برایم مهم است که آن احمق‏‌های چلمنگ دربارۀ عکس‏‌هایم چه فکری می‏‌کنند. راستش، همۀ مدرسه دربارۀ آن اتفاق حرف می‌‏زدند و مزخرفاتی را که یک نفر روی عکس‌‏های من نوشته بود، درگوشی برای هم تکرار می‏ک‌ردند. این کارِ بچه‏‌ها خیلی اذیتم می‏‌کرد؛ اما من باید بیخیال شوم...