فردای آن روز عراقی ها پیشروی کرده بودند. نیروهای تازه نفس هم نتوانستند خودشان را به ما برسانند. ساعتی بعد همهٔ ما در سنگرهای نعل اسبی بی خبر از همه جا قیچی شدیم.

در غارهای کوچک در دلِ کوه، کنار هم نشسته بودیم. تصمیم مان این بود که همان شب از غار خارج شویم. ناگهان صدای پای عراقی ها و رگبار آن ها را بالای سرمان شنیدیم. سایهٔ چند عراقی جلوی غار و شلیک آن ها به داخل، همه را زمین گیر کرده و جمع مان را به هم ریخت. از هرطرف تکه های سنگ ریزه بر اثر اصابتِ تیر به دیوارۀ غار چند تکه شده و هرکدام مِثل ترکشی بر سر و صورت مان می خورد. یکی از بچه ها که سرش را از غار بیرون آورده بود تا ببیند چه خبر است، بر اثر اصابت تیر به سرش به شهادت رسید و از غار به بیرون پرتاب شد.

راهی جز بیرون آمدن نداشتیم. یکی یکی از غار بیرون آمدیم. چندین سرباز گردن کلفت عراقی با اسلحه سروصداکنان، خودشان را به ما رساندند. به محض خروج از غار، هرکدام یک قنداق تفنگ به کمرش می خورد. پژواک صدای اسرع اسرع آن ها در دل کوه می پیچید و چنان موج ِ وحشتی ایجاد کرده بود که همهٔ لوازم را زمین انداخته و به صف به طرف دشمن حرکت کردیم. از چشمان قرمزشان پیدا بود که از هر جنایتی فروگذار نخواهند شد.

گرفتار شده بودیم. امیدمان به یأس تبدیل شده بود. راهِ فراری هم نداشتیم. به صف مان کردند و به یک ستون از ارتفاعات تا پشت خط خودشان، پیاده با فحاشی و کُتک بردند.

کنگره :

‏‫‭DSR1670‭‬‮‬‬‬

دیویی :

‏‫‬‮‭955/0843092

کتابشناسی ملی :

6123986

شابک :

‏‫‬‮‭978-622-717749-7

سال نشر :

1399

صفحات کتاب :

336