حاج ابوالفضل

معرفی کتاب حاج ابوالفضل

کتاب حاج ابوالفضل ؛ زندگینامه داستانی شهید حاج ابوالفضل شاطری به روایت مادر شهید، نوشته فاطمه دانشورجلیل، هم زمان در آستانه اعزام تیم ملی کشتی به المپیک پاریس توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر شد.

کتاب «حاج ابوالفضل»؛ زندگینامه داستانی شهید حاج ابوالفضل شاطری است که توسط فاطمه دانشورجلیل به رشته تحریر درآمده است. مادر شهید قصه زندگی پسرش را روایت می کند. ابوالفضل در اولین روز از آخرین ماه سال ۱۳۴۴، در تهران به دنیا آمد. پدرش کارمند اداره پست بود و مردی وظیفه شناس. نشان به این نشان که چندین بار به عنوان کارمند نمونه انتخاب شد.

نه ساله بود که وارد دنیای کشتی شد. باستانی-کار بودن پدر باعث شد تا ابوالفضل هم دوست داشته باشد کشتی را از بین بقیه سرگرمی ها و بازی های دوران کودکی انتخاب کند. بعد از مدتی در کنار کشتی بدنسازی هم کار می کرد و جثه اش بیشتراز سنش نشان می داد. صدای انقلاب که در کوچه پس کوچه های کشور پیچید، ابوالفضل هم این صدا را شنید. هر کاری که از دستش برمیآمد انجام می داد. شرکت در راهپیمایی ها، شعارنویسی، پخش اعلامیه و در حین انجام همین  کارها بود که ساواکی ها تعقیبش کردند و مجبور شد با سن کم و پای برهنه فرار کند.

انقلاب شد و بعد از مدتی سپاه هم به دستور امام تشکیل شد. ابوالفضل شانزده ساله به مسجد محل میرود، ثبت نام می کند و به خاطر شرایط جسمانی خوب، به عنوان سرتیم گشت منطقه انتخاب می شود. از با شروع شلوغی های شهر آمل به همراه بعضی از نیروهای سپاه عازم آمل می شود و مدتی آنجا می-ماند تا قائله ختم به خیر شود.
ابوالفضلی جوانی نبود که یک جا بند باشد.

انگار هر اتفاق مهمی رخ می داد، خودش را مسئل میدانست و احساس می کرد باید کاری را در قبالش انجام دهد. شروع جنگ، شروع مرحله بعدی زندگی ابوالفضل بود. اما خط پایان این مرحله زیاد دور نبود. انگار شهادت خواسته بود مرحله پایانی زندگی اش خیلی زود به آخر برسد. برای همین در دومین اعزامش به جبهه و درمرداد62 به شهادت رسید.

گزیده کتاب حاج ابوالفضل

یک شب که دور هم بودیم، گفت: «خدا واقعاً شهادت رو قسمت هر کسی نمی کنه.»

خاله گفت: «خدا روح غلامعباس رو شاد کنه. مرد خیلی خوبی بود.»

شهید غلامعباس علی آقایی (شوهرخواهرم که پسرعمویم بود) اولین و آخرین شهید فامیلمان نبود؛ اما با رفتنش، ابوالفضل را به شدت به فکر فروبرد. ابوالفضل گفت: «اسمت غلامعباس باشه و توی عملیاتی به شهادت برسی که رمزش عباس باشه. براتون جالب نیست؟»

گفتم: «واقعاً به نظرم یه نشونه ست. خواهرم گفت انگار غلامعباس می دونسته قراره این بار برنگرده از جبهه.»

خاله گفت: «چطور مگه؟»

گفتم: «آخه آبجی م گفت شوهرش قبل از رفتن، خرید چند ماه رو کرده، کل خونه رو تمیز کرده، هر چیزی تعمیر لازم داشته، درست کرده و خلاصه وصیت هاش رو هم شب قبل از رفتن، به آبجی م کرده بود.»

ابوالفضل گفت: «منم این رو فهمیدم که خیلی از شهدا خبر دارن قراره شهید بشن. چند بار از زبان دوستام شنیده م. خودمم برام اتفاق افتاده. یکی از دوستام که ده بار جبهه رفته بود، بار آخر اومد پیشمون و یکی یکی ازمون حلالیت خواست. رفتن بار آخرش با همۀ دفعات قبلی ش فرق داشت. بعد هم خبر شهادتش رو شنیدیم.»