به اطراف تونل باریکی که ناشیانه کنده شده بود، نگاه کردم. پدرام، با یک چراغ قوه خراب که هر چند ثانیه خاموش می شد، مسیر تونل رو روشن نگه داشته بود و من رو به دنبال خودش می برد. هنوز می تونستم صدای آژیر رو بشنوم و هنوز نمی دونستم نقشه مون چیه، کلی سؤال ذهنم رو درگیر کرده بود ولی اصلاً وقت سؤال پرسیدن رو نداشتم.

بالاخره به انتهای تونل رسیدیم. دستم رو گرفت و کمکم کرد تا از اون بیرون بیام. تمام بدنم، خاکی شده بود و روپوش سفیدی که تنم بود، کثیف شده بود. احساس خواب آلودگی می کردم و دوست داشتم پلک هام رو بسته نگه دارم.

به اطرافم نگاه کردم. دقیقاً کنار دیوار اونجا، اما در قسمت بیرونی ایستاده بودیم. پدرام، در حالی که صداش می لرزید گفت: «هر وقت گفتم شروع به دویدن می کنیم. به هیچ وجه نایست حتی اگر خسته شدی و نفس کم آوردی. توی یک مسیر مستقیم ندو. سعی کن زیگزاگ بدوی تا تک تیراندازها نتونن تو رو بزنن.»

صفحات کتاب :

242

کنگره :

‫‬‭PIR8361

دیویی :

‫‭8‮فا‬3/62

کتابشناسی ملی :

8755401

شابک :

978-622-292-596-3

سال نشر :

1400