خورشید شب
تبیین، تحلیل و جریان شناسی جامعۀ اسلامی معاصر امام رضا(ع)
- الکترونیکی
- معرفی کتاب
- مشخصات کتاب
معرفی کتاب خورشید شب
شناخت دقیق بستر تاریخی و شرایط حاکم بر دوران هر یک از ائمه (ع) کلید فهم عمیق سیره و روش آن بزرگواران است. این بسترشناسی جامع نه‌تنها به محقق کمک می‌کند تا تفاوت‌های سیره ائمه را در مواجهه با مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی تحلیل کند، بلکه امکان درک چرایی تفاوت برخوردهای یک امام با جریان‌های مختلف را نیز فراهم می‌آورد. بسترشناسی صرفاً محدود به شناخت دوره زمانی نیست، بلکه شامل تمامی عوامل مؤثر در شکل‌گیری پدیده‌ها می‌شود؛ از وضعیت اجتماعی و روان‌شناسی شخصیت‌های تأثیرگذار گرفته تا اوضاع سیاسی، فرهنگ حاکم، آداب و رسوم رایج، وضعیت علمی و تمدنی، جریان‌های فقهی و کلامی، و شرایط اقتصادی جامعه. چنین شناختی نه‌تنها در فهم بهتر سیره عملی ائمه مؤثر است، بلکه درک صحیح‌تری از احادیث و گفتار آن بزرگواران نیز به دست می‌دهد. مواد خام این پژوهش عمدتاً در منابع تاریخی و حدیثی شیعه و اهل سنت یافت می‌شود که با بررسی دقیق‌تر می‌توان به نمونه‌های ارزشمندی برای تحلیل دست یافت. با این حال، حلقه‌های مفقوده بسیاری وجود دارد که تنها با تحلیل‌های عمیق و بررسی لایه‌های پنهان مؤلفه‌های مختلف بسترشناسی قابل کشف است
مجموعه کتاب‌های «ره توشه» موضوعاتی از قبیل سیره سیاسی حضرت رضا (ع)، زندگی‌نامه آن حضرت، تحلیل دوران معاصر حضرت علی بن موسی الرضا (ع)، توصیه‌های بهداشتی و درمانی امام رض ا(ع)، مناظرات آن حضرت با علما و دانشمندان سایر ادیان، خداشناسی و امام شناسی از منظر ثامن الائمه (ع)، درس‌های زندگی از نگاه آن حضرت و دیگر موضوعاتی که مورد نیاز عموم افراد است که به همت جمعی از علما، محققان و نویسندگان دینی با محتوای مختلف معرفتی، تاریخی، زیارتی و... گردآوری شده است. کتاب خورشید شب از مجموعه «ره‌توشه» به قلم نعمت‌الله صفری می‌کوشد با تمرکز بر دوره امام رضا (ع)، به بررسی اجمالی وضعیت سیاسی جامعه معاصر ایشان بپردازد و مقدمه‌ای برای تحقیقات عمیق‌تر در این زمینه فراهم آورد، با این تأکید که جریان‌های مورد بررسی، به‌طور خاص در شناخت سیره آن حضرت تأثیرگذار بوده‌اند.
گزیده کتاب خورشید شب
هارون در سن ۲۱ یا ۲۲ سالگی پس از مرگ مشکوک برادرش هادی به حکومت رسید. او از خلفایی دانسته شده است که صفاتی متضاد را در خود جمع کرده و به اصطلاح دارای شخصیت مزدوج بوده است. گاهی در مجالس وعظ چنان اشک می‌ریخت که دل هر بیننده به حال او کباب می‌شد و گاهی در کمال قساوت دستور کشتار فجیع مخالفان خود را می‌داد. چنین گفته شده که این‌گونه روحیات در حقیقت معلول وضع جامعه‌ای بوده که در آن می‌زیست؛ جامعه‌ای به ظاهر مذهبی که فساد در آن شیوع پیدا کرده بود. در دوره خلافت او گرچه در شمال آفریقا دولت‌های مستقل ادریسیان و اغلبیان تشکیل شد، اما در مرکز خلافت به ویژه بغداد آرامش برقرار بود و از آنجا که در این دوره مسلمانان مراحل اوج و شکوفایی تمدن اسلامی را طی می‌کردند، این عصر به «دوره طلایی حکومت عباسی» مشهور شده است.
