بسیاری از ما دقیقاً هم زمان احساس ترس و شجاعت داریم. مانعِ اساسیِ رهبری جسورانه این است که نمی دانیم چگونه به ترس خود واکنش نشان می دهیم. موانع واقعی رهبریِ جسورانه؛ افکار، احساسات و رفتارهایی که هنگام عدم تمایل و توانایی نداشتن در مواجهه با آسیب پذیری، می باشند.

تمرینِ همدلی و صبوری با خود، از ضروریات این فرآیند محسوب می شود. شهامت مُسری است. برای میزان کردن رهبری جسورانه و ایجاد شهامت در تیم ها و سازمان ها، باید فرهنگی را پرورش دهیم که در آن، کار شجاعانه، گفت وگوهای سخت و افراد متعهد مورد انتظار هستند و جبهه گیری، ضروری نیست یا پاداش نمی گیرد. رهبران جسور، باید به افرادی که رهبری می کنند اهمیت دهند و با آن ها ارتباط برقرار کنند.

شهامتِ آسیب پذیر بودن، ارتباطی با پیروزی یا شکست ندارد و به این معنی است که وقتی نمی توانید نتیجه را پیش بینی یا کنترل کنید، شهامت حاضر بودن در صحنه را داشته باشید. « وارد غاری که می ترسید شوید، غار همان جایی است که گنجینه مورد نظر شما را در خود دارد.» ترس خود را بپذیرید، غار را پیدا کنید و پایان جدیدی را برای خود، برای افرادی که به آن ها خدمت کرده و از آن ها حمایت می کنید و برای فرهنگتان بنویسید. به جای راحتی، شهامت را انتخاب کنید. خوش قلبی را به جای زره پوشی انتخاب کنید. و ماجراجویی بزرگِ ترس و شجاع بودن را انتخاب کنید. شهامت مجموعه ای از چهار مهارت است که قابل آموزش، مشاهده و ارزیابی هستند. این چهار مهارت عبارتند از:

• مواجهه با آسیب پذیری

• زندگی کردن براساس ارزش هایمان

• اعتماد جسورانه

• یاد بگیرید که به پا خیزید