احساس ناامنی معضلی است که بیشتر افراد در مقطعی از زندگی با آن مواجه می‌شوند. برخی این احساس را تصدیق می‌کنند و بعضی اصلاً آن را درک نمی‌کنند. هنگامی که احساس ناامنی می‌کنیم، اغلب می‌کوشیم احساس خود را مخفی کنیم، چون ذهنمان پر است از مکانیسم‌های تدافعی که به ما می‌گوید این احساس طبیعی و خوب نیست.

مسئله این است که احساس ناامنی می‌تواند به سرعت ما را به شخصیتی بدل سازد که نیستیم، مثلاً فردی که همیشه نقل مجالس است، اما در درون با احساس نامنی خودش می‌جنگد و از این محبوبیت دروغین برای پر کردن خلا درونی‌اش استفاده می‌کند. می‌بینید که به خاطر شخصیت واقعی خود محبوب یا شاد نیست، بلکه نقابی دروغین بر چهره زده است تا توجهی که نیاز دارد را به دست بیاورد. بسیاری از ناامنی‌ها ناشی از اتفاقاتی است که به نظر می‌رسد آسیب‌زا بوده و در کودکی برایمان رخ داده است. این به آن معنا نیست که حتماً باید اتفاقی ناگوار رخ داده باشد تا این احساس ناامنی به وجود بیاید، بلکه ممکن است اتفاقی باشد که در کودکی برایتان رخ داده است و سال‌ها به آن فکر نکرده باشید.

برای مثال اشتباهی ساده و خندیدن کل کلاس به شما ممکن است زمانی که در جمع بزرگی قرار می‌گیرید، احساس ناامنی به شما دست بدهد. ممکن است این اتفاق را کاملاً فراموش کرده باشید، اما ناخودآگاهتان به خوبی از آن آگاه است و ذهنتان را طوری برنامه‌ریزی می‌کند که وقتی در موقعیتی مشابه قرار گرفتید، واکنش نشان بدهد. اما نگران نباشید، راه‌های زیادی وجود دارد تا بتوانید روی احساس ناامنی کار کنید و زندگی را دوباره به مسیر درست برگردانید.

کتاب احساس ناامنی برای کسانی نوشته شده است که خسته از تردیدهای همیشگی می‌خواهند دوباره به خود واقعی‌شان بازگردند. در این کتاب قرار نیست نسخه ای از کمال‌گرایی یا بی‌احساسی ارائه شود، بلکه دعوتی است به شناخت پذیرش و رشد. شناخت اینکه ناامنی از کجا می‌آید، پذیرش اینکه ما انسانیم و رشد یعنی حرکت در مسیر آگاهی و آرامش. اگر تا امروز خودت را در آینه‌ی دیگران می‌سنجیدی، کتاب احساس ناامنی به تو یادآوری می‌کند که نگاه تو به خودت مهمترین تصویری است که باید درستش کنی.

گزیده کتاب احساس ناامنی

دلایلی زیادی وجود دارد که افراد در زندگی احساس ناامنی می‌کنند و اگر واقعاً می‌خواهید بر احساس ناامنی خود غلیه کنید، باید ابتدا دلایل اصلی آن را بشناسید. یکی از دلایلی که افراد احساس ناامنی می‌کنند این است که متوجه می‌شوند طبق استانداردهایی که برای خودشان تبیین کرده‌اند، زندگی نمی‌کنند. برای مثال اگر فردی به خودش بگوید باید مقدار معینی از کار را در ساعات مشخصی انجام دهد، اما متوجه شود مدام آن را به تعویق می‌اندازد، کم‌کم احساس ناامنی پیدا می‌کند. همچنین ممکن است متوجه شوید وقتی ذهنتان را مشغول نگه نمی‌دارید، بیش از حد بیراهه می‌رود و فکرهای منفی بیشتری به ذهنتان خطور می‌کند، یعنی افکارتان روی خود و رویدادهای زندگی متمرکز می‌شود.

وقتی این اتفاق می‌افتد. اغلب یا پیلی بزرگ شروع به شخم زدن زندگی و پیدا کردن تمام اشتباهات و نقص هایمان می‌کنیم. این روند دو تاثیر دارد. اول اینکه ممکن است شما را به سمت کار سخت‌تر و رسیدن به استانداردهای فردی سوق بدهد و دوم اینکه احساس بدی پیرامون زندگی به شما بدهد و بیشتر احساس ناامنی کنید. البته دلایل دیگری نیز وجود دارد که به احساس ناامنی دامن می‌زند. شایع ترین دلیل وقتی است که نیازهای اولیه برآورده نمی‌شود. برای مثال، وقتی غذا یا سرپناه مناسبی نداشته باشید. شاید خانه‌ای داشته باشید که در آن زندگی می‌کنید، اما خانه در حال تخریب است و این به احساس نامی شما دامن می‌زند.