تقـدیـم به آن که حسین را میوه دل است و نور دیده، آن که محبت و رضای دوست را به جان خریده، آن که از روزگار، جز بلا و غم و عطش و تیر ستم ندیده، او که حسین علیه السلام با دست خویش تیر از گلوی نازکش کشیده، همو که با شهادتش، حقانیت و مظلومیت پدر را به اثبات رسانیده، و با دستهای کوچکش تار و پود غاصبان خلافت را از هم دریده، عزیزی که همانند جدّه اش زهرا علیهاالسلام قبرش مخفی، و یا با تن به خون طپیده بر سینه مولا خفته به دل سوزان و چشمهای تار و لبان تفتیده، چشمهای کوچکی که غربت و مظلومی پدر را دیده، و در یاری او از دنیا علاقه را،و از خویشتن بند قنداقه را بریده، به پیشگاه باعظمت تو، ای شیرخوار سیدالشهدا علیه السلام، ای علی اصغر...
